-
1 quod
[st1]1 [-] Pronom-adjectif relatif ou adjectif interrogatif - age quod agis: fais bien ce que tu fais. - domus et templum, quod clausum est: la maison et le temple qui sont fermés. - quod templum vidisti? = quel temple as-tu vu? - est quod dici possit: il y a une chose qu'on pourrait dire. - non est quod respondeam: je n'ai rien à répondre. - est quod gaudeas: il y a lieu de te réjouir. - non est quod gaudeas: il n'y a pas lieu de te réjouir. - nihil habeo quod: je n'ai rien qui, je n'ai rien que ou je n'ai aucune raison de. [st1]2 [-] Relatif de liaison quod + conj. de sub. (quod si, quod quia, quod quoniam...), quod utinam: [relativement à quoi]; on le traduit par: et, d'autre part, mais, or, car, donc, c'est pourquoi, là-dessus, à ce propos ou on ne le traduit pas. - quod ad me pertinet: en ce qui me concerne. - quod ad me scribis de Caesare: quant à ce que tu m'écris au sujet de César. - quod poteris (en incise): dans la mesure où tu le pourras. - quod in te est (en incise): autant que cela dépend de toi. - quod sciam (en incise): autant que je sache. - quod meminerim (en incise): autant que je m'en souvienne. [st1]3 [-] Adjectif indéfini après si, nisi, ne, num - si quod templum aedificetur: si on construisait un temple. [st1]4 [-] Relatif-conjonction: quod = ce fait que, à savoir que - multum ei detraxit quod alienae erat civitatis, Nep. Eum. 1, 2: le fait qu'il était d'un pays étranger lui fit beaucoup de tort. - illum fructum coepi quod... = l'avantage que j'en ai tiré, c'est que... - accedit quod: à cela s'ajoute que. - praetereo (mitto, omitto) quod: j'omets que. - praeterquam quod: outre que. - homines hac re bestiis praestant, quod loqui possunt: les hommes ont, sur les bêtes, cette supériorité qu'ils peuvent parler. - illud etiam animadverto quod multi mihi adsentiuntur: je remarque encore ceci, c'est que beaucoup sont de mon opinion. [st1]5 [-] Conj. de subordination: parce que (souvent annoncé par eo, hoc) quod + indicatif → cause réelle. - Aristides expulsus est, quod praeter modum justus erat: Aristide fut exilé, parce qu'il était (effectivement) trop juste. - eo non veni quod me non invitasti: je ne suis pas venu pour la bonne raison que tu ne m'as pas invité. - eo ad te minus multa scribo quod maerore impedior, Cic. Att. 3, 10: si je ne t'écris pas plus longuement, c'est que j'en suis empêché par le chagrin. quod + subjonctif - → cause alléguée. - Socrates accusatus est quod juventutem corrumperet: Socrate fut mis en accusation sous prétexte qu'il corrompait la jeunesse. - insimulatus est proditionis quod castra movisset: on l'accusa de trahison sous prétexte qu'il avait déplacé le camp. - non quod + subj.... sed quia (quod) + ind.: non que... mais parce que. - taceo non quod adprobem sed quia cogor: je me tais non que j'approuve mais parce que j'y suis contraint. [st1]6 [-] eo magis (comparatif) quod = d'autant plus que - eo magis me odit quod ei profui: il me hait d'autant plus que je lui ai rendu service. - eo modestior videtur, quod numquam de se loquitur: il paraît d'autant plus modeste qu'il ne parle jamais de lui. [st1]7 [-] quid quod [quoi encore... le fait que] = de plus, bien plus, en outre, autre chose; que dire de ce fait que? pourquoi? - quid quod pleraque eorum propter quae irascemur offendunt nos magis quam laedunt! Sen. Ir. 3: en outre la plupart des choses à cause desquelles nous sommes irrités nous heurtent plus qu'elles ne nous blessent. - quid quod, posteaquam es designatus, multo salutas neglegentius? Cic. Mur. 7: que dire de ce fait que, depuis que tu es désigné (tribun), tu salues les gens beaucoup plus négligemment? [st1]8 [-] quid est quod? quid est quod + indicatif: [qu'y a-t-il à cause de quoi] = que signifie le fait que? - quid est quod me verberasti? = [ que signifie le fait que] = pourquoi m'as-tu frappé? quid est quod + subjonctif: [qu'y a-t-il de tel que, quelle raison y a-t-il pour que] - quid est quod gaudeas? = quelle raison as-tu de te réjouir?* * *[st1]1 [-] Pronom-adjectif relatif ou adjectif interrogatif - age quod agis: fais bien ce que tu fais. - domus et templum, quod clausum est: la maison et le temple qui sont fermés. - quod templum vidisti? = quel temple as-tu vu? - est quod dici possit: il y a une chose qu'on pourrait dire. - non est quod respondeam: je n'ai rien à répondre. - est quod gaudeas: il y a lieu de te réjouir. - non est quod gaudeas: il n'y a pas lieu de te réjouir. - nihil habeo quod: je n'ai rien qui, je n'ai rien que ou je n'ai aucune raison de. [st1]2 [-] Relatif de liaison quod + conj. de sub. (quod si, quod quia, quod quoniam...), quod utinam: [relativement à quoi]; on le traduit par: et, d'autre part, mais, or, car, donc, c'est pourquoi, là-dessus, à ce propos ou on ne le traduit pas. - quod ad me pertinet: en ce qui me concerne. - quod ad me scribis de Caesare: quant à ce que tu m'écris au sujet de César. - quod poteris (en incise): dans la mesure où tu le pourras. - quod in te est (en incise): autant que cela dépend de toi. - quod sciam (en incise): autant que je sache. - quod meminerim (en incise): autant que je m'en souvienne. [st1]3 [-] Adjectif indéfini après si, nisi, ne, num - si quod templum aedificetur: si on construisait un temple. [st1]4 [-] Relatif-conjonction: quod = ce fait que, à savoir que - multum ei detraxit quod alienae erat civitatis, Nep. Eum. 1, 2: le fait qu'il était d'un pays étranger lui fit beaucoup de tort. - illum fructum coepi quod... = l'avantage que j'en ai tiré, c'est que... - accedit quod: à cela s'ajoute que. - praetereo (mitto, omitto) quod: j'omets que. - praeterquam quod: outre que. - homines hac re bestiis praestant, quod loqui possunt: les hommes ont, sur les bêtes, cette supériorité qu'ils peuvent parler. - illud etiam animadverto quod multi mihi adsentiuntur: je remarque encore ceci, c'est que beaucoup sont de mon opinion. [st1]5 [-] Conj. de subordination: parce que (souvent annoncé par eo, hoc) quod + indicatif → cause réelle. - Aristides expulsus est, quod praeter modum justus erat: Aristide fut exilé, parce qu'il était (effectivement) trop juste. - eo non veni quod me non invitasti: je ne suis pas venu pour la bonne raison que tu ne m'as pas invité. - eo ad te minus multa scribo quod maerore impedior, Cic. Att. 3, 10: si je ne t'écris pas plus longuement, c'est que j'en suis empêché par le chagrin. quod + subjonctif - → cause alléguée. - Socrates accusatus est quod juventutem corrumperet: Socrate fut mis en accusation sous prétexte qu'il corrompait la jeunesse. - insimulatus est proditionis quod castra movisset: on l'accusa de trahison sous prétexte qu'il avait déplacé le camp. - non quod + subj.... sed quia (quod) + ind.: non que... mais parce que. - taceo non quod adprobem sed quia cogor: je me tais non que j'approuve mais parce que j'y suis contraint. [st1]6 [-] eo magis (comparatif) quod = d'autant plus que - eo magis me odit quod ei profui: il me hait d'autant plus que je lui ai rendu service. - eo modestior videtur, quod numquam de se loquitur: il paraît d'autant plus modeste qu'il ne parle jamais de lui. [st1]7 [-] quid quod [quoi encore... le fait que] = de plus, bien plus, en outre, autre chose; que dire de ce fait que? pourquoi? - quid quod pleraque eorum propter quae irascemur offendunt nos magis quam laedunt! Sen. Ir. 3: en outre la plupart des choses à cause desquelles nous sommes irrités nous heurtent plus qu'elles ne nous blessent. - quid quod, posteaquam es designatus, multo salutas neglegentius? Cic. Mur. 7: que dire de ce fait que, depuis que tu es désigné (tribun), tu salues les gens beaucoup plus négligemment? [st1]8 [-] quid est quod? quid est quod + indicatif: [qu'y a-t-il à cause de quoi] = que signifie le fait que? - quid est quod me verberasti? = [ que signifie le fait que] = pourquoi m'as-tu frappé? quid est quod + subjonctif: [qu'y a-t-il de tel que, quelle raison y a-t-il pour que] - quid est quod gaudeas? = quelle raison as-tu de te réjouir?* * *Quod, cuius, Adiectiuum: vt Quod pomum. Interrogatiuum et relatiuum est. Plaut. Quel.\- mos nunquam fuit patri meo, Vt exprobraret quod faceret boni. Plau. Ce qu'il faisoit de bien.\Militum quod haberent, ad vos deducerent. Cic. Ce qu'ils auroyent de gents de guerre.\Quod floris, quod roboris in iuuentute erat, amiserant. Liu. La fleur et la force de la jeunesse.\Quod, Absolutum. Terent. Laquelle chose.\Quod me accusat nunc vir, sum extra noxiam. Terent. Je ne suis point coulpable de ce dont, ou pourquoy il m'accuse.\Quod ego per hanc te dexteram oro, et genium tuum. Terent. Parquoy.\Vt quod ego ad te venio, intelligas. Plautus. Pour quelle cause et raison.\Quod te AEsculapi, et te Salus, nequid huius sit, oro. Terent. Pourquoy o Esculape je te prie, etc.\Et quod nunc tute tecum iratus cogitas, Egone illam, etc. Terent. Et quant à ce que tu penses en toymesmes, etc.\Quod ad me attinet. Cic. Quant est de moy, Quant à moy, En tant que me touche.\Quod vtinam minus vitae cupidus fuissem. Cicero. Que pleust à Dieu que je n'eusse, etc.\- sed siquid sit Quod mea opera opus sit vobis, etc. Terent. En quoy tu ayes à faire de ma peine.\Quod commodo valetudinis tuae fiat. Cic. Pourveu que ce se face sans detriment de ta santé, Qu'il ne t'en advienne aucun mal.\Quod commodo tuo fiat. Cic. Pourveu que cela ne t'empesche point, ou ne te destourbe, Que tu le puisse faire aiseement, et que tu ayes le loisir.\Quod sine molestia tua facere possis. Cic. Pourveu que cela ne te soit point ennuyeux.\Quod commodo tuo facere poteris. Cic. Laquelle chose tu pourras aiseement faire.\Quod bene vertat. Liu. Ce que je prie à Dieu nous porter bon heur et venir à bien.\Quod inter nos liceat dicere. Cic. Pour dire entre vous et moy, Laquelle chose se peult bien dire entre nous seulement, et non à autres.\Non nouisti me? P. quod quidem veniat in mentem. Plaut. Point, que j'aye souvenance.\Nec tamen ab vllo (quod equidem sciam) Latino arborum earum tradita est facies. Plin. Que je scache.\Quod satis est. Horat. Autant qu'il fault.\Sunt quod ille. Horat. Je suis tel que cestuy là.\Ornamentorum quod superfuit in fanis, domum suam deportauit. Cic. Tout ce qu'il y avoit d'ornements de demeurant és temples.\Sine vxore, quod nunquam fere. Cic. Laquelle chose ne luy advenoit presque jamais.\Quod quum ita est, ex edicto bona possessa non sunt. Cic. Laquelle chose puis qu'ainsi est, etc.\Quod superest. Cic. Quant au reste.\Quod contra oportebat, delicto dolere, obiurgatione gaudere. Cic. Laquelle chose il falloit faire tout au contraire: estre marri de la faulte, etc. Ce qu'il falloit autrement.\Quod idem fecit L. Philippus. Cic. Laquelle chose mesme, ou Ce que mesme feit Philippe.\Quod vnum municipia, bonique desyderant. Cic. Qui est la seule chose que les bons desirent.\- omnia haec Confingam, quod erit mihi bonum atque commodum. Terent. Selon qui me sera bon et à propos.\Non aedepol ego te, quod sciam, vnquam ante hunc diem vidi. Plaut. Que je scache.\Prodidisti et te, et illam miseram, et gnatum, quod quidem in te fuit. Terent. Tant que tu as peu, De tout ton povoir, En tant qu'à toy en a esté, A toy n'a pas tenu.\In viam quod te des hoc tempore, nihil est. Cic. Il n'y a rien pourquoy tu te doibves mettre en chemin, Il n'y a point de cause, etc.\Credo ego vos mirari, quid sit quod ego potissimum surrexerim. Cic. Que c'est pourquoy je, etc.\Nihil est quod eum de prouincia deuocent. Cic. Il n'y a point cause ne matiere de le, etc.\Quod, pro Vt. Terentius, Vin'primum hodie facere quod ego gaudeam Nausistrata? Veuls tu faire chose dont je soye joyeulx?\Quod ad me scribis de Hermathena, per mihi gratum est. Cic. Quand à ce que tu m'escris, etc. ou Touchant ce que tu m'escris par tes lettres.\Quod erant quidam improbi qui, etc. Cic. Pourtant qu'il y avoit quelques, etc.\Mihi quod defendissem, leuiter succensuit. Cicero. Que, ou Pourtant que je l'avoye defendu, etc.\Quod si quiessem, nihil euenisset mali. Terent. Que si je me fusse deporté, il, etc.\Quod quum accidisset vt alterum nec_opinato videremus, surrexit statim. Cic. Mais quand il fut advenu que, etc.\Quod quia nullo modo sine amicitia firmam et perpetuam iucunditatem vitae tenere possumus, etc. Cic. Mais puisque, etc.\Quod quoniam nobis voluntas accidit vt artem dicendi perscriberemus. Cic. Et puis que, etc.\Scio quod scribis, vel scribas. Plin. iunior. Je scay que tu escris.\Tertius hic dies est quod audiui. Plin. iunior. Voici le troisiesme jour que je l'ay ouy.\Nam quod isti dicunt maleuoli, homines, etc. Terent. Quant à ce que les malvueillants dient que, etc. -
2 attineo
at-tineo (ad-tineo), tinuī, tentum, ēre (ad u. teneo), I) v. tr. festhalten, aufhalten, zurück-, innehalten, 1) eig.: nunc eandem (pallam) ante oculos attines, hältst sie fest in der Hand vor meinen Augen, Plaut.: nunc iam cultrum attinet, hat er schon das Messer fest in der Hand, Plaut.: att. prensam dextram vi, Tac.: alqm castris, carcere, publicā custodiā, Tac.: ut perpetuis quibusdam vinculis vinctus attineatur, Fronto: signatum argentum fisco vel aerario attinetur, Tac.: valetudine infensā domi attineri, Tac.: ita me vadatum amore vinctumque attines, Plaut. – 2) übtr.: a) aufhalten, festhalten, ita med attinuit, ita detinuit, Plaut. Men. 589: nos in sollicitudine, fort u. fort in Unruhe erhalten, Sall. hist. fr. 1, 48 (51), 6: simul Romanum et Numidam spe pacis, mit Friedenshoffnungen hinhalten, Sall. Iug. 108, 3. – b) als Besitz festhalten, nicht aus den Händen lassen, behaupten, magnos dominatus, Poëta b. Cic. or. 157: ripam Danuvii, Tac. ann. 4, 5. – c) geistig festhalten, fesseln, formam huius morem virtus hic animum attinere hic tuum, Plaut. mil. 1327: sed me Caesaris oratio uncis unguibus attinet, Fronto ad M. Caes. 1, 9. p. 21 M. = ep. Graec. 6. p. 253, 6 N. – II) v. intr. nach etwas hinhalten, sich hinerstrecken, 1) in lokaler Hinsicht, qui in Europa sunt (Scythae) a laevo Thraciae latere ad Borysthenem atque inde ad Tanaim... rectā plagā attinent, Curt. 6, 2 (6), 13. – 2) übtr., sich worauf erstrecken, nur in der dritten Pers., α) alqd attinet ad alqm od. ad alqd, es erstreckt sich etw. auf einen Ggstd., es geht etw. eine Pers. od. Sache an, betrifft od. berührt sie, macht ihr etwas aus, ist von Belang für sie, hat Einfluß auf sie, quid id ad vos attinet? Cato fr.: iamne me vis dicere id quod ad te attinet? Ter.: cetera, quae ad somnum, cibi desiderium, febrem, puris colorem attinent, Cels.: cetera, quae ad colendam vitem attinebunt, Cic.: oft in der Wendung quod attinet ad alqm od. ad alqd, was anlangt, was betrifft den u. den, das u. das, zB. ut aibat de eius consilio sese velle facere quod ad hanc rem attinet, Ter.: nam ego, quod ad me attinet, nolim, Cato fr.: quod ad sese attineat, Cato fr.: qui omnes, quod ad me attinet (meinetwegen), vellem viverent, Cic.: quod ad me attinet, ipse hoc bustum ante non videram, Curt.: id quod ad me nihil attinet, für mich von keinem Belang, mir gleichgültig ist, Cic. – β) bl. alqd attinet od. attinet m. folg. Subjektssatz (Infin. od. Acc. od. Infin.), es kommt darauf an, gehört zur Sache, es liegt daran, macht etwas (nichts) aus, ist von Belang, ist zweckmäßig, es hilft, immer m. vorhergeh. Negation (nihil, non, neque) od. in negativen Fragesätzen (s. Seyffert Cic. Lael. 39. p. 280), eā re non venit, quia nihil attinuit, Cic.: illi ea conquisiverunt, quae nihil attinebant, Cornif. rhet.: neque enim attinet, es gehört nicht hierher, Quint. – sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibus re concinebat, verbis discrepare? Cic.: nec victoribus mitti attinere puto, Liv.: dici plura non attinet, Curt.: neque quemquam attinebat id recusare, Cic.: nihil attinet me plura scribere, Cic.: u. quorsum attinet m. folg. Infin., Val. Max. 4, 4 pr.
-
3 attineo
at-tineo (ad-tineo), tinuī, tentum, ēre (ad u. teneo), I) v. tr. festhalten, aufhalten, zurück-, innehalten, 1) eig.: nunc eandem (pallam) ante oculos attines, hältst sie fest in der Hand vor meinen Augen, Plaut.: nunc iam cultrum attinet, hat er schon das Messer fest in der Hand, Plaut.: att. prensam dextram vi, Tac.: alqm castris, carcere, publicā custodiā, Tac.: ut perpetuis quibusdam vinculis vinctus attineatur, Fronto: signatum argentum fisco vel aerario attinetur, Tac.: valetudine infensā domi attineri, Tac.: ita me vadatum amore vinctumque attines, Plaut. – 2) übtr.: a) aufhalten, festhalten, ita med attinuit, ita detinuit, Plaut. Men. 589: nos in sollicitudine, fort u. fort in Unruhe erhalten, Sall. hist. fr. 1, 48 (51), 6: simul Romanum et Numidam spe pacis, mit Friedenshoffnungen hinhalten, Sall. Iug. 108, 3. – b) als Besitz festhalten, nicht aus den Händen lassen, behaupten, magnos dominatus, Poëta b. Cic. or. 157: ripam Danuvii, Tac. ann. 4, 5. – c) geistig festhalten, fesseln, formam huius morem virtus hic animum attinere hic tuum, Plaut. mil. 1327: sed me Caesaris oratio uncis unguibus attinet, Fronto ad M. Caes. 1, 9. p. 21 M. = ep. Graec. 6. p. 253, 6 N. – II) v. intr. nach etwas hinhalten, sich hinerstrecken, 1) in lokaler Hinsicht, qui in Europa sunt (Scythae) a laevo Thraciae latere ad Borysthenem atque inde ad Tanaim... rectā plagā————attinent, Curt. 6, 2 (6), 13. – 2) übtr., sich worauf erstrecken, nur in der dritten Pers., α) alqd attinet ad alqm od. ad alqd, es erstreckt sich etw. auf einen Ggstd., es geht etw. eine Pers. od. Sache an, betrifft od. berührt sie, macht ihr etwas aus, ist von Belang für sie, hat Einfluß auf sie, quid id ad vos attinet? Cato fr.: iamne me vis dicere id quod ad te attinet? Ter.: cetera, quae ad somnum, cibi desiderium, febrem, puris colorem attinent, Cels.: cetera, quae ad colendam vitem attinebunt, Cic.: oft in der Wendung quod attinet ad alqm od. ad alqd, was anlangt, was betrifft den u. den, das u. das, zB. ut aibat de eius consilio sese velle facere quod ad hanc rem attinet, Ter.: nam ego, quod ad me attinet, nolim, Cato fr.: quod ad sese attineat, Cato fr.: qui omnes, quod ad me attinet (meinetwegen), vellem viverent, Cic.: quod ad me attinet, ipse hoc bustum ante non videram, Curt.: id quod ad me nihil attinet, für mich von keinem Belang, mir gleichgültig ist, Cic. – β) bl. alqd attinet od. attinet m. folg. Subjektssatz (Infin. od. Acc. od. Infin.), es kommt darauf an, gehört zur Sache, es liegt daran, macht etwas (nichts) aus, ist von Belang, ist zweckmäßig, es hilft, immer m. vorhergeh. Negation (nihil, non, neque) od. in negativen Fragesätzen (s. Seyffert Cic. Lael. 39. p. 280), eā re non venit, quia nihil attinuit, Cic.: illi ea conquisiverunt, quae nihil attinebant, Cornif. rhet.: neque enim————attinet, es gehört nicht hierher, Quint. – sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibus re concinebat, verbis discrepare? Cic.: nec victoribus mitti attinere puto, Liv.: dici plura non attinet, Curt.: neque quemquam attinebat id recusare, Cic.: nihil attinet me plura scribere, Cic.: u. quorsum attinet m. folg. Infin., Val. Max. 4, 4 pr. -
4 Betreff, in, in betreff
Betreff, in, in betreff, quod attinet ad (was betrifft, was angeht, z. B. quod ad librum attinet, quem etc.). – ad m. Akk. (in bezug auf, in Hinsicht auf = anlangend, z. B. mentis ad omnia caecitas). – de mit Abl. (hinsichtlich = wegen, in Ansehung, z. B. recte non credis de numero militum). – ab mit Abl. (von seiten, z. B. nihil enim isti adulescenti neque a natura neque a doctrina deesse sentio). – in m. Abl. (bei = in Hinsicht auf etc., z. B. in hoc homine nullam accipio excusationem: oft admirari, gloriari, laetari in alqa re, obiurgare alqm in alqa re, vexari in alqa re). – Zuw. auch durch ein dem bei »in b.« stehenden Substantiv entsprechendes Adjektiv, z. B. die Erwartung in b. Korsiniums, exspectatio Corfiniensis. – in betr. dessen, daß etc (= was das betrifft, daß etc.), durch quod (wie Cic. ep. 3, 5, 3: quoditinerum meorum ratio te non nullam in dubitationem videtur [456] adducere, visurusne me sis in provincia, ea res sie se habet: so auch Liv. 3, 12, 7 u. a.); od. durch quandoque (sintemal, weil einmal, bes. am Anfang von Beschlüssen etc., s. Cic. Verr 3, 187).
-
5 Rücksicht
Rücksicht, respectus (die Berücksichtigung im Gedanken, die Beachtung). – ratio (die Berücksichtigung mit Handlungen u. Maßregeln). – observantia (die Rücksicht als erwiesene Aufmerksamkeit). – reverentia (die Rücksicht aus achtungsvoller Scheu). – verecundia. pudor (die Rücksicht aus sittlicher Scheu). – ambitio (parteiische Rücksichten, Parteilichkeit aus Gunstsucht). – sorgfältige R., ratio et diligentia. – R. nehmen auf etc., respectum habere ad alqm; respicere alqm od. alqd; rationem habere alcis od. alcis rei; rationem ducere alcis rei: auf sich selbst R. nehmen, suam rationem ducere; de se cogi. tare: keine R. auf jmd. oder etwas nehmen, neglegere alqm od. alqd; nihil curare alqd. – jmd. mit aller R. behandeln, alqm summā observantiā colere. – aus Rücksicht gegen jmd., alcis causā (jmds. wegen, z.B. Catonis causā: aus R. gegen mich; dich, meā, tuā causā); honoris alcis causā (der ehrenden Rücksicht auf jmd. wegen, z.B. honoris Divitiaci causā). – »in Rücksicht (einer Sache oder auf eine Sache)« wird ausgedrückt: a) durch respectu alcis rei od. durch respiciens alqd, z.B. in R. auf das persönliche Interesse, respectu privatarum rerum: in R. auf diese Umstände wollte das Volk lieber etc., haec respiciens populus maluit etc. – b) durch ad (im Verhältnis zu etc., z.B. vir insignis ad laudem). c) durch si iudicandum est alqā [1979] re (wenn man zu urteilen hat nach etc.), z.B. usus est familiā, si utilitate iudicandum est (in R. auf den Nutzen), optimā, si formā, vix mediocri. – d) durch quod attinet ad mit Akk. (was betrifft, angeht, z.B. quod ad popularem rationem attinet etc): od. elliptisch bl. durch de mit Abl. (von wegen, in betreff, z.B. de republica valde timeo). – e) durch in mit Abl. (zur Bezeichnung von Personen u. Sachen, auf deren Zustand oder Verhältnisse sich etwas bezieht = bei, in Hinsicht auf etc., z.B. in hoc homine non accipio excusationem). – f) durch ab (von seiten, z.B. ab equitatu firmi sumus). – g) durch bl. Abl. instr., z.B. cum sint loco, fortunā, famā superiores, in R. der Abkunft etc. – h) zu Anfang eines Satzes durch das Neutr. des relat. Pronomens, in Beziehungen wie: in R. darauf, daß die Feinde in fünf Tagen übersetzen könnten, quod diebus quinque hostis transire possit. – in jeder Rücksicht, omnino (um dem Urteil allgemeine Geltung zu geben); ab od. ex omni parte. in omni genere. omnibus rebus od. partibus (in allen Stücken); in omnes partes (nach allen Seiten hin, z.B. alqm fallere): ein in jeder R. schicklicher Ort, ad omnia opportunus locus. – in einer R., uno loco. – in beiderlei R., utraque in re. – in dieser R., in isto genere. – in doppelter R, dupliciter (z.B. gaudere). – in einiger Rücksicht, aliqua ex parte; auch durch den Akk. aliquid (in etwas). – in vielfacher R., multis rebus. multis locis (in vielen Beziehungen). – mit Rücksicht auf etc., respectu alcis rei; auch alqd intuens (etwas ins Auge fassend, z.B. verbi vim solam intuens). – ohne R. auf etc., sine respectu alcis rei; nullā alcis rei ratione habitā: ohne R. auf die Pflicht, misso officio: ohne R. auf die Person, nullius ratione habitā; delectu omni et discrimine omisso: ohne alle R. handeln, omnia ad libidinem suam facere.
-
6 quoad
quŏ-ad (monosyl., Lucr. 2, 849; Hor. S. 2, 3, 91; collat. form quaad, Varr. R. R. 1, 1, 2; Inscr. Fabr. p. 641, 357; cf. Cardin. Dipl. p. 22, 30, and n. 337, and Cavedon. Marm. Moden. p. 243), adv. [orig. quod-ad = ad quod], how long?I.Lit., in direct questions (rare):II.senem Quoad exspectatis vestrum?
Ter. Phorm. 1, 2, 98.—Transf.A.As long as:2.quousque, inquies? quoad erit integrum,
Cic. Att. 15, 23, 1:tamdiu velle debebis, quoad te, quantum proficias, non poenitebit,
id. Off. 1, 1, 2: quoad vixit, id. Verr. 2, 1, 23, § 60.—Till, until, until that:B.ferrum usque eo retinuit, quoad renuntiatum est vicisse Boeotios,
Nep. Epam. 9, 3; 2, 5:hactenus existimo, consolationem recte adhibitam esse, quoad certior fieres,
Cic. Fam. 4, 3, 3:quoad ipse cum exercitu propius accessisset,
Caes. B. G. 4, 11; Liv. 5, 50; Suet. Caes. 14; Just. 12, 9, 11.—How far, as far as:2.videte nunc, quoad fecerit iter apertius, quam antea,
Cic. Agr. 1, 2, 5; cf.:jus civile eatenus exercuerunt, quoad populum praestare voluerunt,
id. Leg. 1, 4, 14; id. Phil. 11, 3, 6:quoad insequi poterat,
Liv. 2, 25; 22, 6.—So far as, as much as:3.jubeo te salvere voce summā, quoad vires valent,
as far as my strength reaches, Plaut. As. 2, 2, 30:est modus tamen, quoad pati uxorem oportet,
to what extent, id. Men. 5, 2, 19:quoad patiatur consuetudo,
as far as custom permits, Varr. L. L. 9, § 1:cognitis, quoad possunt ab homine cognosci, bonorum et malorum finibus,
Cic. Tusc. 4, 38, 82:ut, quoad possem et liceret, nunquam discederem,
id. Lael. 1, 1; id. Q. Fr. 1, 1, 3.—With gen. ejus in the phrase, quoad ejus facere possum, as far or as well as I can:tu tamen velim ne intermittas, quoad ejus (facere) poteris, scribere ad me,
Cic. Att. 11, 12, 4 (B. and K. quod); id. Fam. 3, 2, 2 Orell.:ut quoad ejus fieri possit,
as much as possible, id. Inv. 2, 6, 20:id eos ut prohiberet, quoad ejus sine bello posset. praetori mandatum est,
as far as possible without having recourse to arms, Liv. 39, 45.—Without ejus:quoad facere potui,
Cic. de Or. 2, 72, 291.—With respect to, as to, = quod attinet ad (with the acc. only in the foll. examples where the text is doubtful):quoad diem,
Liv. 42, 6, 6 MSS. (Weissenb. quam ad diem):quoad sexum, multitudinem, casum,
Varr. L. L. 8, 23, § 46 Müll. (MSS. quod sexum; perh. ad is omitted; cf.Müll. ad loc.): nec interest, quoad feras bestias et volucres, utrum, etc.,
Dig. 41, 1, 3 (Momms. quod ad feras). -
7 adtineo
I.Act., (so only ante-class. or in the histt.; most freq. in Plaut. and Tac.).A. B.To hold or detain at some point (class. retinere), to hold fast, keep hold of, to hold, keep, detain, hold back, delay:C.testes vinctos,
Plaut. Truc. 4, 3, 63; id. Bacch. 2, 2, 3:animum,
id. Mil. 4, 8, 17:lectos viros castris attinere,
Tac. A. 2, 52; 6, 17:prensam dextram vi attinere,
id. ib. 1, 35; 2, 10; 3, 71 fin.:cunctos, qui carcere attinebantur, necari jussit,
id. ib. 6, 19; 3, 36 fin.; 12, 68; 13, 15; 13, 27;15, 57: set ego conperior Bocchum Punicā fide simul Romanum et Numidam spe pacis adtinuisse,
detained, amused, Sall. J. 108, 3:ad ea Corbulo satis comperto Vologesen defectione Hyrcaniae attineri,
is detained, hindered, Tac. A. 13, 37 fin.; 13, 50; 14, 33; 14, 56 fin.; 16, 19; id. H. 2, 14 fin. —To hold possession of, to occupy, keep, guard, preserve: Quamque at tinendi magni dominatūs sient, Ter. Fragm. ap. Cic. Or. 47, 157:II.ripam Danubii,
Tac. A. 4, 5.—Neutr.A.To stretch out to, to reach to:B.nunc jam cultros attinet, i. e. ad cultros,
now he is reaching forth for, Plaut. Capt. 2, 2, 17.—Hence, of relations of place, to extend or stretch somewhere:Scythae ad Borysthenem atque inde ad Tanain attinent,
Curt. 6, 2, 9.—To belong somewhere; only in the third person: hoc (res) attinet (more rare, haec attinent) ad me (less freq. simply me), or absol. hoc attinet, this belongs to me, concerns me, pertains or appertains to me, relates or refers to me; cf. Rudd. II. p. 209; Roby, § 1534 (the most usu. class. signif. of the word).1.Attinet (attinent) ad aliquem:2.negotium hoc ad me attinet,
Plaut. Bacch. 2, 2, 51:num quidnam ad filium haec aegritudo attinet?
id. ib. 5, 1, 24:nunc quam ad rem dicam hoc attinere somnium,
id. Rud. 3, 1, 19; id. Most. 1, 3, 4:Quid istuc ad me attinet?
id. Poen. 3, 3, 24:Quid id ad me attinet?
id. Trin. 4, 2, 136, and id. ib. 4, 3, 58:quod quidem ad nos duas attinuit,
id. Poen. 5, 4, 9 et saep.:comperiebam nihil ad Pamphilum quicquam attinere,
Ter. And. 1, 1, 64; 1, 2, 16:Scin tu... ad te attinere hanc Omnem rem?
id. Eun. 4, 6, 6; id. Ad. 1, 2, 54; 2, 1, 32; 3, 1, 9; id. Phorm. 3, 1, 17:nunc nil ad nos de nobis attinet,
Lucr. 3, 852; 4, 30:vobis alio loco, ut se tota res habeat, quod ad eam civitatem attinet, demonstrabitur,
in respect to that city, Cic. Verr. 2, 2, 5:quod ad me attinet,
id. ad Q. Fr. 2, 1; so id. Att. 5, 17; id. Fam. 1, 2 al.:quod ad provincias attineret,
Liv. 42, 10; 23, 26 al.:tamquam ad rem attineat quicquam,
Hor. S. 2, 2, 27 al.:sed quid istae picturae ad me attinent?
Plaut. Men. 1, 2, 36: Do. Hae quid ad me? Tox. Immo ad te attinent:et tuā refert,
id. Pers. 4, 3, 27:tantumne ab re tuast oti tibi, Aliena ut cures eaque nil quae ad te attinent?
Ter. Heaut. 1, 1, 24:cetera quae ad colendam vitem attinebunt,
Cic. Fin. 4, 14, 38.—And with nunc = ad hoc tempus (eccl. Lat.): Quod nunc attinet, vade, and for this time (Gr. to nun echon), Vulg. Act. 24, 25.—Attinet (attinent) aliquem: neque quemquam attinebat [p. 196] id recusare, Cic. Quinct. 19: de magnitudine vocis nihil nos attinet commonere, Auct. ad Her. 3, 11, 20:3.in his, quae custodiam religionis attinent,
Val. Max. 1, 1, n. 14.—Hoc attinet (haec attinent), and more freq. attinet with an inf. as subject ( act. and pass.), it concerns, it matters, is of moment, is of consequence, is of importance: ea conquisiverunt, quae nihil attinebant, Auct. ad Her. 1, 1, 1:nec patitur Scythas... Parthum dicere, nec quae nihil attinent,
Hor. C. 1, 19, 12:de quo quid sentiam, nihil attinet dicere,
Cic. Fam. 4, 7, 3:nihil enim attinet quemquam nominari,
id. Leg. 2, 17, 42:quia nec eosdem nominari adtinebat,
Liv. 23, 3, 13:nec adtinuisse demi securim, cum sine provocatione creati essent, interpretabantur,
id. 3, 36; 2, 41; 6, 23; 6, 38; 34, 3; 36, 11;37, 15: Quid attinet tot ora navium gravi Rostrata duci etc.,
Hor. Epod. 4, 17 al. —And in pregn. signif., it is serviceable, useful, or avails for, etc.:quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare?
Cic. Fin. 4, 22, 60:eā re non venit, quia nihil attinuit,
id. Att. 12, 18:nec victoribus mitti adtinere puto,
Liv. 23, 13:sin (frumenta) protinus usui destinantur, nihil attinet repoliri,
Col. 2, 21, 6. -
8 attineo
I.Act., (so only ante-class. or in the histt.; most freq. in Plaut. and Tac.).A. B.To hold or detain at some point (class. retinere), to hold fast, keep hold of, to hold, keep, detain, hold back, delay:C.testes vinctos,
Plaut. Truc. 4, 3, 63; id. Bacch. 2, 2, 3:animum,
id. Mil. 4, 8, 17:lectos viros castris attinere,
Tac. A. 2, 52; 6, 17:prensam dextram vi attinere,
id. ib. 1, 35; 2, 10; 3, 71 fin.:cunctos, qui carcere attinebantur, necari jussit,
id. ib. 6, 19; 3, 36 fin.; 12, 68; 13, 15; 13, 27;15, 57: set ego conperior Bocchum Punicā fide simul Romanum et Numidam spe pacis adtinuisse,
detained, amused, Sall. J. 108, 3:ad ea Corbulo satis comperto Vologesen defectione Hyrcaniae attineri,
is detained, hindered, Tac. A. 13, 37 fin.; 13, 50; 14, 33; 14, 56 fin.; 16, 19; id. H. 2, 14 fin. —To hold possession of, to occupy, keep, guard, preserve: Quamque at tinendi magni dominatūs sient, Ter. Fragm. ap. Cic. Or. 47, 157:II.ripam Danubii,
Tac. A. 4, 5.—Neutr.A.To stretch out to, to reach to:B.nunc jam cultros attinet, i. e. ad cultros,
now he is reaching forth for, Plaut. Capt. 2, 2, 17.—Hence, of relations of place, to extend or stretch somewhere:Scythae ad Borysthenem atque inde ad Tanain attinent,
Curt. 6, 2, 9.—To belong somewhere; only in the third person: hoc (res) attinet (more rare, haec attinent) ad me (less freq. simply me), or absol. hoc attinet, this belongs to me, concerns me, pertains or appertains to me, relates or refers to me; cf. Rudd. II. p. 209; Roby, § 1534 (the most usu. class. signif. of the word).1.Attinet (attinent) ad aliquem:2.negotium hoc ad me attinet,
Plaut. Bacch. 2, 2, 51:num quidnam ad filium haec aegritudo attinet?
id. ib. 5, 1, 24:nunc quam ad rem dicam hoc attinere somnium,
id. Rud. 3, 1, 19; id. Most. 1, 3, 4:Quid istuc ad me attinet?
id. Poen. 3, 3, 24:Quid id ad me attinet?
id. Trin. 4, 2, 136, and id. ib. 4, 3, 58:quod quidem ad nos duas attinuit,
id. Poen. 5, 4, 9 et saep.:comperiebam nihil ad Pamphilum quicquam attinere,
Ter. And. 1, 1, 64; 1, 2, 16:Scin tu... ad te attinere hanc Omnem rem?
id. Eun. 4, 6, 6; id. Ad. 1, 2, 54; 2, 1, 32; 3, 1, 9; id. Phorm. 3, 1, 17:nunc nil ad nos de nobis attinet,
Lucr. 3, 852; 4, 30:vobis alio loco, ut se tota res habeat, quod ad eam civitatem attinet, demonstrabitur,
in respect to that city, Cic. Verr. 2, 2, 5:quod ad me attinet,
id. ad Q. Fr. 2, 1; so id. Att. 5, 17; id. Fam. 1, 2 al.:quod ad provincias attineret,
Liv. 42, 10; 23, 26 al.:tamquam ad rem attineat quicquam,
Hor. S. 2, 2, 27 al.:sed quid istae picturae ad me attinent?
Plaut. Men. 1, 2, 36: Do. Hae quid ad me? Tox. Immo ad te attinent:et tuā refert,
id. Pers. 4, 3, 27:tantumne ab re tuast oti tibi, Aliena ut cures eaque nil quae ad te attinent?
Ter. Heaut. 1, 1, 24:cetera quae ad colendam vitem attinebunt,
Cic. Fin. 4, 14, 38.—And with nunc = ad hoc tempus (eccl. Lat.): Quod nunc attinet, vade, and for this time (Gr. to nun echon), Vulg. Act. 24, 25.—Attinet (attinent) aliquem: neque quemquam attinebat [p. 196] id recusare, Cic. Quinct. 19: de magnitudine vocis nihil nos attinet commonere, Auct. ad Her. 3, 11, 20:3.in his, quae custodiam religionis attinent,
Val. Max. 1, 1, n. 14.—Hoc attinet (haec attinent), and more freq. attinet with an inf. as subject ( act. and pass.), it concerns, it matters, is of moment, is of consequence, is of importance: ea conquisiverunt, quae nihil attinebant, Auct. ad Her. 1, 1, 1:nec patitur Scythas... Parthum dicere, nec quae nihil attinent,
Hor. C. 1, 19, 12:de quo quid sentiam, nihil attinet dicere,
Cic. Fam. 4, 7, 3:nihil enim attinet quemquam nominari,
id. Leg. 2, 17, 42:quia nec eosdem nominari adtinebat,
Liv. 23, 3, 13:nec adtinuisse demi securim, cum sine provocatione creati essent, interpretabantur,
id. 3, 36; 2, 41; 6, 23; 6, 38; 34, 3; 36, 11;37, 15: Quid attinet tot ora navium gravi Rostrata duci etc.,
Hor. Epod. 4, 17 al. —And in pregn. signif., it is serviceable, useful, or avails for, etc.:quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare?
Cic. Fin. 4, 22, 60:eā re non venit, quia nihil attinuit,
id. Att. 12, 18:nec victoribus mitti adtinere puto,
Liv. 23, 13:sin (frumenta) protinus usui destinantur, nihil attinet repoliri,
Col. 2, 21, 6. -
9 attineo
attĭnĕo (adtĭnĕo), ēre, tĭnŭi, tentum [ad + teneo] [st2]1 - tr. - tenir auprès, occuper, garder, retenir, contenir. [st2]2 - tr. et intr. - toucher, être attenant. [st2]3 [-] impers. au sing. et au plur. être relatif à, toucher, concerner; être important, être utile à. - attinere custodiā, Tac.: tenir sous bonne garde. - attineri domi studiis, Tac.: être retenu à la maison par les études. - ad Tanain attinere, Curt. 6, 2, 9: s'étendre jusqu'au Tanaïs. - nunc nihil ad me adtinet: pour le moment cela ne m’intéresse pas. - quid adtinet plura dicere? Hor.: qu'est-il besoin d'en dire davantage? - medicum adhibere nihil adtinet: il n’est pas besoin de recourir au médecin. - eos nihil attinet nominare: il n’est pas besoin de les nommer. - quod ad me attinet, Cic.: pour ce qui me concerne, quant à moi.* * *attĭnĕo (adtĭnĕo), ēre, tĭnŭi, tentum [ad + teneo] [st2]1 - tr. - tenir auprès, occuper, garder, retenir, contenir. [st2]2 - tr. et intr. - toucher, être attenant. [st2]3 [-] impers. au sing. et au plur. être relatif à, toucher, concerner; être important, être utile à. - attinere custodiā, Tac.: tenir sous bonne garde. - attineri domi studiis, Tac.: être retenu à la maison par les études. - ad Tanain attinere, Curt. 6, 2, 9: s'étendre jusqu'au Tanaïs. - nunc nihil ad me adtinet: pour le moment cela ne m’intéresse pas. - quid adtinet plura dicere? Hor.: qu'est-il besoin d'en dire davantage? - medicum adhibere nihil adtinet: il n’est pas besoin de recourir au médecin. - eos nihil attinet nominare: il n’est pas besoin de les nommer. - quod ad me attinet, Cic.: pour ce qui me concerne, quant à moi.* * *Attineo, attines. pen. corr. attinui, attinere. Plaut. Arrester, Attenir, Retenir.\Attinere aliquem. Tacit. Retenir aucun, et l'arrester.\Attineri publica custodia. Tacit. Estre detenu en prison.\Defectione attineri. Tacit. Estre arresté à cause de, etc.\Domi attineri studiis. Taci. Se tenir en sa maison pour estudier.\Attinet, pe. cor. fere impersonaliter legitur. Plaut. Quid attinet nos scire? Qu'avons nous à faire de le scavoir?\Quid enim attinuit, quum, etc. Ci. Qu'estoit il besoing, Qu'appartenoit il, Quelle necessité estoit il, etc.\Nihil attinet de assensione omnino loqui. Ci. Il n'est point de besoing.\Attinet ad vitem colendam. Cic. Appartient, Convient, Affiert.\Attinet ad me. Terent. Iamne me vis dicere quod ad te attinet? Qui te touche, Qui est pour ton prouffit.\Hoc ad me attinet. Plaut. Ce cas me touche.\Nihil ad me attinet. Terent. Je n'en ay que faire, Il ne me touche en rien. Ce ne m'a affiert en rien.\Quid istuc ad me attinet? Cic. Qu'en ay je à faire?\Quod ad me attinet. Cic. Quant à moy.\Quod ad argentum attinet. Plaut. Quant à l'argent.\Quam ad rem dicam hoc attinere somnium? Plaut. Que diray je à quoy tend ce songe?\Quid attinet, etc. Horat. Quel besoing est il, etc. -
10 attineo
at-tineo, tinuī, tentum, ēre [ teneo ]1) крепко держать, удерживать (aliquem, aliquid)a. manum alicujus vi T — силой удерживать чью-л. рукуa. ripam Danubii T — удерживать за собою берег Дуная2) задерживать (a. aliquem carcere T)in sollicitudine a. Sl — держать в состоянии тревоги (беспокойства)spe alicujus rei a. Sl — удерживать, внушая (ложную) надежду на что-л., обещая что-л.3) простираться, достигать4) касаться (тк. в 3-м лице sg. и редко pl.)hoc (id, res) attinet ad me C etc. — это касается меня (относится ко мне)quod ad me attinet C — что до меня или с моей стороныquod ad agrum colendum attinet C — (всё), что относится к земледелию5) impers. attinet C etc. нужно, важно, целесообразноnihil attinet C — неважно, незачем -
11 quei
1.qui, quae, quod (old forms: nom. quei; gen. quojus; dat. quoi, and in inscrr. QVOEI, QVOIEI, and QVEI; abl. qui; plur. ques or queis; fem. QVAI; neutr. qua; dat. and abl. queis and quĭs.—Joined with cum: quocum, quācum, quicum, quibuscum;I.rarely cum quo,
Liv. 7, 33:cum quibus,
id. 4, 5. — Placed also before other prepositions: quas contra, quem propter, etc.; v. h. praepp.), pron.Interrog., who? which? what? what kind or sort of a? (adjectively; while quis, quid is used substantively; qui, of persons, asks for the character, quis usu. for the name).A.In direct questions: quae haec daps est? qui festus dies? what sort of a feast? what kind of a festival? Liv. And. ap. Prisc. p. 752 P. (a transl. of Hom. Od. 1, 225: tis daïs, tis de homilos hod epleto; cf. Herm. Doctr. Metr. p. 619): Th. Quis fuit igitur? Py. Iste Chaerea. Th. Qui Chaerea? what Chærea? Ter. Eun. 5, 1, 8:B.qui color, nitor, vestitus?
id. ib. 2, 2, 11:qui cantus dulcior inveniri potest? quod carmen aptius? qui actor in imitandā veritate jucundior?
Cic. de Or. 2, 8, 34:virgo, quae patria est tua?
Plaut. Pers. 4, 4, 88:occiso Sex. Roscio, qui primus Ameriam nuntiat?
what sort of a person? Cic. Rosc. Am. 34, 96.—In indirect discourse:II. A.scribis te velle scire, qui sit rei publicae status,
what is the state of the country, Cic. Fam. 1, 7, 10:quae cura boum, qui cultus habendo Sit pecori... Hinc canere incipiam,
Verg. G. 1, 3:iste deus qui sit da, Tityre, nobis,
id. E. 1, 18; 2, 19; 3, 8; id. A. 3, 608:nescimus qui sis,
Cic. Div. in Caecil. 6, 20:qui sit, qui socium fraudarit, consideremus,
id. Rosc. Com. 6, 17.—As a simple rel.1.With antecedent expressed:2.habebat ducem Gabinium, quīcum quidvis rectissime facere posset,
Cic. Phil. 2, 19, 48:ille vir, cui patriae salus dulcior fuit,
id. Balb. 5, 11:vir acer, cui, etc.,
id. Brut. 35, 135:vir optimus, qui, etc.,
id. Fam. 14, 4, 2:Priscus, vir cujus, etc.,
Liv. 4, 46, 10; 23, 7, 4:quod ego fui ad Trasimenum, id tu hodie es,
id. 30, 30, 12:collaria, quae vocantur maelium,
Varr. R. R. 2, 9, 15:coloniam, quam Fregellas appellent,
Liv. 8, 23:sucus, quem opobalsamum vocant,
Plin. 12, 25, 54, § 116:sidere, quod Caniculam appellavimus,
id. 18, 28, 68, § 272. —With pronom. antecedent understood: QVI IN IVS VOCABIT, IVMENTVM DATO, Lex XII. Tabularum: SI ADORAT FVRTO, QVOD NEC MANIFESTVM ESCIT, ib. tab. 2, 1. 8:3.novistine hominem? ridicule rogitas, quīcum una cibum capere soleo,
Plaut. Trin. 4, 2, 60:beati, quīs contigit, etc.,
Verg. A. 1, 95:fac, qui ego sum, esse te,
Cic. Fam. 7, 23, 1. —The rel. freq. agrees with the foll. word:4.est locus in carcere, quod Tullianum appellatur,
Sall. C. 55, 3:ealoca, quae Numidia appellatur,
id. J. 18, 11:exstat ejus peroratio, qui epilogus dicitur,
Cic. Brut. 33, 127:justa gloria, qui est fructus virtutis,
id. Pis. 24, 57:domicilia conjuncta, quas urbes dicimus,
id. Sest. 42, 91. —Sometimes it agrees with the logical, not the grammatical antecedent:5.ne tu me arbitrare beluam, qui non novisse possim, quīcum aetatem exegerim,
Plaut. Trin. 4, 2, 112:ubi est scelus qui me perdidit?
Ter. And. 3, 5, 1:hoc libro circumcisis rebus, quae non arbitror pertinere ad agriculturam,
Varr. R. R. 1, 1, 11:abundantia earum rerum, quae prima mortales ducunt,
Sall. J. 41, 1; Cic. Fam. 2, 8, 2:illa furia muliebrium relligionum, qui, etc.,
id. ib. 1, 9, 15: alteram alam mittit, qui satagentibus occurrerent, Auct. B. Afr. 78. —Relating to a remote subject:6.annis ferme DX post Romam conditam Livius fabulam dedit... anno ante natum Ennium: qui (sc. Livius) fuit major natu quam Plautus et Naevius,
Cic. Tusc. 1, 1, 3; v. the commentators ad loc.; Liv. 21, 26, 2; 31, 38, 10; 37, 14, 2; cf. Krehl ad Prisc. 2, 9, § 48, p. 91.—The antecedent is sometimes repeated after the rel.:7.erant itinera duo, quibus itineribus, etc.,
Caes. B. G. 1, 6. —In a question, with ne affixed: sed ubi Artotrogus hic est? Art. Stat propter virum fortem... Mil. Quemne ego servavi in campis Curculioniis? whom I saved? Plaut. Mil. 1, 1, 9:B.quemne ego vidi?
whom I saw? Ter. And. 4, 4, 29.—With an accessory signif., causal or final, joined to the subj.1.As, because, seeing that, since:2.Actio maluimus iter facere pedibus, qui incommodissime navigassemus,
Cic. Att. 5, 9, 1:hospes, qui nihil suspicaretur,
id. Verr. 2, 1, 25, § 64;ingrata es, ore quae caput nostro Incolume abstuleris,
Phaedr. 1, 8, 11.—Qui, with the subj., also follows dignus, indignus, aptus, idoneus, etc., answering the question, to or for what? dignus est, qui imperet, i. e. to, Cic. Leg. 3, 2, 5:3.dignum esse dicunt, quīcum in tenebris mices,
id. Off. 3, 19, 77:socios haud indignos judicas, quos in fidem receptos tuearis,
Liv. 23, 43:idoneus nemo fuit quem imitarere,
Cic. Verr. 2, 3, 16, § 41.—Also after demonstrr. or clauses expressing or implying a quality or degree which is defined or explained in the rel.-clause:4.qui potest temperantiam laudare is, qui ponat summum bonum in voluptate?
Cic. Off. 3, 33, 117:nullo modo videre potest quicquam esse utile, quod non honestum sit,
id. ib. 3, 19, 77:non sumus ii, quibus nihil verum esse videatur,
id. N. D. 1, 5, 12:nunc dicis aliquid quod ad rem pertineat,
id. Rosc. Am. 18, 52:quis potest esse tam mente captus, qui neget?
as that, that, to, id. Cat. 3, 9.—To express a purpose, design, in order that, to:C.sunt autem multi, qui eripiunt aliis, quod aliis largiantur,
Cic. Off. 1, 14, 43:Caesar equitatum praemisit, qui viderent,
Caes. B. G. 1, 15:domi creant decem praetores, qui exercitui praeessent,
Nep. Milt. 1, 4. —The rel. serves as a connective, instead of is, ea, id, with a conj.:D.res loquitur ipsa, quae semper valet plurimum,
and this, Cic. Mil. 20, 53:ratio docet esse deos, quo concesso, confitendum est, etc.,
id. N. D. 2, 30, 75.—The rel. sometimes means, by virtue of, according to, such:E.quae tua natura est,
according to your disposition, Cic. Fam. 13, 78, 2:qui meus amor in te est,
such is my love, id. ib. 7, 2, 1.—In neutr. sing.a.Quod signifies,1.As much as, as far as, what, = quantum:2.adjutabo quod potero,
Ter. Heaut. 3, 1, 7:cura, quod potes, ut valeas,
Cic. Fam. 14, 4, 6:quae tibi mandavi, velim ut cures, quod sine molestiā tuā facere poteris,
id. Att. 1, 5, 7:tu tamen, quod poteris, nos consiliis juvabis,
id. ib. 10, 2, 2; 11, 2, 2; 11, 12, 4; id. Fam. 3, 2, 2:nihil cuiquam, quod suum dici vellet,
id. Verr. 2, 4, 16, § 36:(Epicurus) se unus, quod sciam, sapientem profiteri est ausus,
id. Fin. 2, 3, 7:quod tuo commodo fiat,
id. Fam 4, 2, 4: quod litteris exstet, [p. 1511] id. Tusc. 1, 16, 38:quod sciam,
Plaut. Ps. 4, 6, 14:quod ad me attinet,
as far as depends on me, for my part, Cic. Rosc. Am. 42, 122.— With ellips. of attinet: quod ad Caesarem crebri et non belli de eo rumores, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 4; Cic. Q. Fr. 3, 1, 3, § 7; Varr. L. L. 5, § 57 Müll.—With gen.:quod operae,
so much trouble, Cic. Off. 1, 6, 19:quod aeris,
Liv. 8, 20. —Wherein:b.si quid est, Quod mea opera opus sit vobis,
Ter. And. 4, 3, 23.—Quo, abl. neutr., with compp. (with or without hoc, eo, or tanto): quo... eo, by how much, by so much, the... the:III.quo difficilius, hoc praeclarius,
Cic. Off. 1, 19, 64.—Indef., any one, any; with si, num, ne, v. quis:2. I.quaeritur, num quod officium aliud alio majus sit,
Cic. Off. 1, 3, 7:si qui graviore vulnere accepto equo deciderat,
Caes. B. G. 1, 48:nisi si qui publice ad eam rem constitutus esset,
Cic. Leg. 2, 26, 65:(BACANALIA) SEI QVA SVNT, S. C. de Bacchan.: ne qui forte putet,
Cic. de Or. 1, 2, 8.Interrog., in what manner? how? whereby? by what means? why?A.In direct questions:B.quī minus eadem histrioni sit lex quae summo viro?
Plaut. Am. prol. 76:Quī, amabo?
id. Bacch. 1, 1, 19:quī scire possum?
id. ib. 2, 2, 13:Quī in mentem venit tibi istuc facinus facere?
id. ib. 4, 4, 31:Quī non?
id. ib. 5, 2, 44:quī vero dupliciter?
id. Mil. 2, 3, 25:quī vero?
id. Merc. 2, 3, 60:quī scis?
Ter. And. 2, 1, 2:quī istuc facere potuit?
id. Eun. 4, 3, 15:quī potui melius?
id. Ad. 2, 2, 7:sed nos deum nisi sempiternum intellegere quī possumus?
Cic. N. D. 1, 10, 25:quī potest esse in ejusmodi trunco sapientia?
id. ib. 1, 30, 84:quī potest?
id. Ac. 2, 31, 100:quī ego minus in Africam traicerem,
Liv. 28, 43, 18.—In indirect questions:C.nimis demiror, quī illaec me donatum esse aureā paterā sciat,
Plaut. Am. 2, 2, 133:quī istuc credam ita esse, mihi dici velim,
Ter. Phorm. 5, 6, 15:nec quī hoc mihi eveniat scio,
id. Hec. 2, 3, 6:neque videre, quī conveniat,
Liv. 42, 50. —In curses (cf. Gr. pôs, and Lat. utinam), how, would that, if but: quī illum di deaeque magno mactassint malo, Enn. ap. Non. 342, 14 (Trag. Rel. v. 377 Vahl.):II. 1.quī te Juppiter dique omnes perduint!
Plaut. Men. 5, 5, 31:quī istum di perdant!
id. Trin. 4, 2, 78:quī te di omnes perdant!
id. ib. 4, 2, 155; Ter. Phorm. 1, 2, 73.—Ellipt.:quī illi di irati!
Cic. Att. 4, 7, 1.—In gen.: date ferrum, quī me animā privem, Enn. ap. Non. p. 474, 30 (Trag. Rel. v. 233 Vahl.):2.patera, quī Pterela potitare rex est solitus,
Plaut. Am. 1, 1, 104; 1, 3, 37:sucophantia, quī admutiletur miles,
id. Mil. 3, 1, 172; id. Capt. 1, 1, 33; 3, 4, 24:mihi dari... vehicla quī vehar,
id. Aul. 3, 5, 28:multa concurrunt simul, Quī conjecturam hanc facio,
Ter. And. 3, 2, 32:in tantā paupertate decessit, ut quī efferretur, vix reliquerit,
Nep. Arist. 3, 2.—Esp., of price, at what price, for how much, = quanti:B.indica minumo daturus quī sis, quī duci queat,
Plaut. Pers. 4, 4, 41:quī datur, tanti indica,
id. ib. 4, 4, 109:ut quantum possit quīque liceat veneant,
id. Men. 3, 3, 25.—Transf., that, in order that: Ca. Restim volo mihi emere. Ps. Quam ob rem? Ca. Quī me faciam pensilem, Plaut. Ps. 1, 1, 87:C.ut det, quī fiamus liberi,
id. Aul. 2, 4, 31:facite, fingite, invenite, efficite, quī detur tibi: Ego id agam, mihi quī ne detur,
Ter. And. 2, 1, 34 sq. —Indef. (only with particles of emphasis and assurance; cf. Gr. pôs, and v. Fleck. Krit. Misc. p. 28; Lorenz ad Plaut. Most. 811; Brix ad Plaut. Capt. 550), in some way, somehow, surely (ante-class.); with hercle:hercle quī, ut tu praedicas, Cavendumst me aps te irato,
Plaut. Ps. 1, 5, 58:hercle quī multo improbiores sunt, quam a primo credidi,
id. Most. 3, 2, 139:hercle quī aequom postulabat senex,
id. Stich. 4, 1, 53; id. Men. 2, 3, 74.—With edepol:edepol quī te de isto multi cupiunt nunc mentirier,
Plaut. Mil. 3, 1, 184:edepol quī quom hanc magis contemplo, magis placet,
id. Pers. 4, 4, 15; id. Am. 2, 2, 144.—With at (cf. atquī), and yet, but somehow: Gr. Non audio. Tr. At pol quī audies, Plaut. Rud. 4, 3, 9; id. Am. 2, 2, 73.— With quippe: horum tibi istic nihil eveniet, quippe quī ubi quod subripias nihil est, Plaut. Aul. 2, 5, 22:ea nimiast ratio, quippe quī certo scio, etc.,
id. Truc. 1, 1, 49:quippe quī Magnarum saepe id remedium aegritudinumst,
Ter. Heaut. 3, 2, 27.—With ut:an id est sapere, ut quī beneficium a benevolente repudies?
Plaut. Trin. 3, 2, 11:et eum morbum mi esse, ut quī med opus sit insputarier?
id. Capt. 3, 4, 21; id. Bacch. 2, 3, 49. -
12 qui
1.qui, quae, quod (old forms: nom. quei; gen. quojus; dat. quoi, and in inscrr. QVOEI, QVOIEI, and QVEI; abl. qui; plur. ques or queis; fem. QVAI; neutr. qua; dat. and abl. queis and quĭs.—Joined with cum: quocum, quācum, quicum, quibuscum;I.rarely cum quo,
Liv. 7, 33:cum quibus,
id. 4, 5. — Placed also before other prepositions: quas contra, quem propter, etc.; v. h. praepp.), pron.Interrog., who? which? what? what kind or sort of a? (adjectively; while quis, quid is used substantively; qui, of persons, asks for the character, quis usu. for the name).A.In direct questions: quae haec daps est? qui festus dies? what sort of a feast? what kind of a festival? Liv. And. ap. Prisc. p. 752 P. (a transl. of Hom. Od. 1, 225: tis daïs, tis de homilos hod epleto; cf. Herm. Doctr. Metr. p. 619): Th. Quis fuit igitur? Py. Iste Chaerea. Th. Qui Chaerea? what Chærea? Ter. Eun. 5, 1, 8:B.qui color, nitor, vestitus?
id. ib. 2, 2, 11:qui cantus dulcior inveniri potest? quod carmen aptius? qui actor in imitandā veritate jucundior?
Cic. de Or. 2, 8, 34:virgo, quae patria est tua?
Plaut. Pers. 4, 4, 88:occiso Sex. Roscio, qui primus Ameriam nuntiat?
what sort of a person? Cic. Rosc. Am. 34, 96.—In indirect discourse:II. A.scribis te velle scire, qui sit rei publicae status,
what is the state of the country, Cic. Fam. 1, 7, 10:quae cura boum, qui cultus habendo Sit pecori... Hinc canere incipiam,
Verg. G. 1, 3:iste deus qui sit da, Tityre, nobis,
id. E. 1, 18; 2, 19; 3, 8; id. A. 3, 608:nescimus qui sis,
Cic. Div. in Caecil. 6, 20:qui sit, qui socium fraudarit, consideremus,
id. Rosc. Com. 6, 17.—As a simple rel.1.With antecedent expressed:2.habebat ducem Gabinium, quīcum quidvis rectissime facere posset,
Cic. Phil. 2, 19, 48:ille vir, cui patriae salus dulcior fuit,
id. Balb. 5, 11:vir acer, cui, etc.,
id. Brut. 35, 135:vir optimus, qui, etc.,
id. Fam. 14, 4, 2:Priscus, vir cujus, etc.,
Liv. 4, 46, 10; 23, 7, 4:quod ego fui ad Trasimenum, id tu hodie es,
id. 30, 30, 12:collaria, quae vocantur maelium,
Varr. R. R. 2, 9, 15:coloniam, quam Fregellas appellent,
Liv. 8, 23:sucus, quem opobalsamum vocant,
Plin. 12, 25, 54, § 116:sidere, quod Caniculam appellavimus,
id. 18, 28, 68, § 272. —With pronom. antecedent understood: QVI IN IVS VOCABIT, IVMENTVM DATO, Lex XII. Tabularum: SI ADORAT FVRTO, QVOD NEC MANIFESTVM ESCIT, ib. tab. 2, 1. 8:3.novistine hominem? ridicule rogitas, quīcum una cibum capere soleo,
Plaut. Trin. 4, 2, 60:beati, quīs contigit, etc.,
Verg. A. 1, 95:fac, qui ego sum, esse te,
Cic. Fam. 7, 23, 1. —The rel. freq. agrees with the foll. word:4.est locus in carcere, quod Tullianum appellatur,
Sall. C. 55, 3:ealoca, quae Numidia appellatur,
id. J. 18, 11:exstat ejus peroratio, qui epilogus dicitur,
Cic. Brut. 33, 127:justa gloria, qui est fructus virtutis,
id. Pis. 24, 57:domicilia conjuncta, quas urbes dicimus,
id. Sest. 42, 91. —Sometimes it agrees with the logical, not the grammatical antecedent:5.ne tu me arbitrare beluam, qui non novisse possim, quīcum aetatem exegerim,
Plaut. Trin. 4, 2, 112:ubi est scelus qui me perdidit?
Ter. And. 3, 5, 1:hoc libro circumcisis rebus, quae non arbitror pertinere ad agriculturam,
Varr. R. R. 1, 1, 11:abundantia earum rerum, quae prima mortales ducunt,
Sall. J. 41, 1; Cic. Fam. 2, 8, 2:illa furia muliebrium relligionum, qui, etc.,
id. ib. 1, 9, 15: alteram alam mittit, qui satagentibus occurrerent, Auct. B. Afr. 78. —Relating to a remote subject:6.annis ferme DX post Romam conditam Livius fabulam dedit... anno ante natum Ennium: qui (sc. Livius) fuit major natu quam Plautus et Naevius,
Cic. Tusc. 1, 1, 3; v. the commentators ad loc.; Liv. 21, 26, 2; 31, 38, 10; 37, 14, 2; cf. Krehl ad Prisc. 2, 9, § 48, p. 91.—The antecedent is sometimes repeated after the rel.:7.erant itinera duo, quibus itineribus, etc.,
Caes. B. G. 1, 6. —In a question, with ne affixed: sed ubi Artotrogus hic est? Art. Stat propter virum fortem... Mil. Quemne ego servavi in campis Curculioniis? whom I saved? Plaut. Mil. 1, 1, 9:B.quemne ego vidi?
whom I saw? Ter. And. 4, 4, 29.—With an accessory signif., causal or final, joined to the subj.1.As, because, seeing that, since:2.Actio maluimus iter facere pedibus, qui incommodissime navigassemus,
Cic. Att. 5, 9, 1:hospes, qui nihil suspicaretur,
id. Verr. 2, 1, 25, § 64;ingrata es, ore quae caput nostro Incolume abstuleris,
Phaedr. 1, 8, 11.—Qui, with the subj., also follows dignus, indignus, aptus, idoneus, etc., answering the question, to or for what? dignus est, qui imperet, i. e. to, Cic. Leg. 3, 2, 5:3.dignum esse dicunt, quīcum in tenebris mices,
id. Off. 3, 19, 77:socios haud indignos judicas, quos in fidem receptos tuearis,
Liv. 23, 43:idoneus nemo fuit quem imitarere,
Cic. Verr. 2, 3, 16, § 41.—Also after demonstrr. or clauses expressing or implying a quality or degree which is defined or explained in the rel.-clause:4.qui potest temperantiam laudare is, qui ponat summum bonum in voluptate?
Cic. Off. 3, 33, 117:nullo modo videre potest quicquam esse utile, quod non honestum sit,
id. ib. 3, 19, 77:non sumus ii, quibus nihil verum esse videatur,
id. N. D. 1, 5, 12:nunc dicis aliquid quod ad rem pertineat,
id. Rosc. Am. 18, 52:quis potest esse tam mente captus, qui neget?
as that, that, to, id. Cat. 3, 9.—To express a purpose, design, in order that, to:C.sunt autem multi, qui eripiunt aliis, quod aliis largiantur,
Cic. Off. 1, 14, 43:Caesar equitatum praemisit, qui viderent,
Caes. B. G. 1, 15:domi creant decem praetores, qui exercitui praeessent,
Nep. Milt. 1, 4. —The rel. serves as a connective, instead of is, ea, id, with a conj.:D.res loquitur ipsa, quae semper valet plurimum,
and this, Cic. Mil. 20, 53:ratio docet esse deos, quo concesso, confitendum est, etc.,
id. N. D. 2, 30, 75.—The rel. sometimes means, by virtue of, according to, such:E.quae tua natura est,
according to your disposition, Cic. Fam. 13, 78, 2:qui meus amor in te est,
such is my love, id. ib. 7, 2, 1.—In neutr. sing.a.Quod signifies,1.As much as, as far as, what, = quantum:2.adjutabo quod potero,
Ter. Heaut. 3, 1, 7:cura, quod potes, ut valeas,
Cic. Fam. 14, 4, 6:quae tibi mandavi, velim ut cures, quod sine molestiā tuā facere poteris,
id. Att. 1, 5, 7:tu tamen, quod poteris, nos consiliis juvabis,
id. ib. 10, 2, 2; 11, 2, 2; 11, 12, 4; id. Fam. 3, 2, 2:nihil cuiquam, quod suum dici vellet,
id. Verr. 2, 4, 16, § 36:(Epicurus) se unus, quod sciam, sapientem profiteri est ausus,
id. Fin. 2, 3, 7:quod tuo commodo fiat,
id. Fam 4, 2, 4: quod litteris exstet, [p. 1511] id. Tusc. 1, 16, 38:quod sciam,
Plaut. Ps. 4, 6, 14:quod ad me attinet,
as far as depends on me, for my part, Cic. Rosc. Am. 42, 122.— With ellips. of attinet: quod ad Caesarem crebri et non belli de eo rumores, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 4; Cic. Q. Fr. 3, 1, 3, § 7; Varr. L. L. 5, § 57 Müll.—With gen.:quod operae,
so much trouble, Cic. Off. 1, 6, 19:quod aeris,
Liv. 8, 20. —Wherein:b.si quid est, Quod mea opera opus sit vobis,
Ter. And. 4, 3, 23.—Quo, abl. neutr., with compp. (with or without hoc, eo, or tanto): quo... eo, by how much, by so much, the... the:III.quo difficilius, hoc praeclarius,
Cic. Off. 1, 19, 64.—Indef., any one, any; with si, num, ne, v. quis:2. I.quaeritur, num quod officium aliud alio majus sit,
Cic. Off. 1, 3, 7:si qui graviore vulnere accepto equo deciderat,
Caes. B. G. 1, 48:nisi si qui publice ad eam rem constitutus esset,
Cic. Leg. 2, 26, 65:(BACANALIA) SEI QVA SVNT, S. C. de Bacchan.: ne qui forte putet,
Cic. de Or. 1, 2, 8.Interrog., in what manner? how? whereby? by what means? why?A.In direct questions:B.quī minus eadem histrioni sit lex quae summo viro?
Plaut. Am. prol. 76:Quī, amabo?
id. Bacch. 1, 1, 19:quī scire possum?
id. ib. 2, 2, 13:Quī in mentem venit tibi istuc facinus facere?
id. ib. 4, 4, 31:Quī non?
id. ib. 5, 2, 44:quī vero dupliciter?
id. Mil. 2, 3, 25:quī vero?
id. Merc. 2, 3, 60:quī scis?
Ter. And. 2, 1, 2:quī istuc facere potuit?
id. Eun. 4, 3, 15:quī potui melius?
id. Ad. 2, 2, 7:sed nos deum nisi sempiternum intellegere quī possumus?
Cic. N. D. 1, 10, 25:quī potest esse in ejusmodi trunco sapientia?
id. ib. 1, 30, 84:quī potest?
id. Ac. 2, 31, 100:quī ego minus in Africam traicerem,
Liv. 28, 43, 18.—In indirect questions:C.nimis demiror, quī illaec me donatum esse aureā paterā sciat,
Plaut. Am. 2, 2, 133:quī istuc credam ita esse, mihi dici velim,
Ter. Phorm. 5, 6, 15:nec quī hoc mihi eveniat scio,
id. Hec. 2, 3, 6:neque videre, quī conveniat,
Liv. 42, 50. —In curses (cf. Gr. pôs, and Lat. utinam), how, would that, if but: quī illum di deaeque magno mactassint malo, Enn. ap. Non. 342, 14 (Trag. Rel. v. 377 Vahl.):II. 1.quī te Juppiter dique omnes perduint!
Plaut. Men. 5, 5, 31:quī istum di perdant!
id. Trin. 4, 2, 78:quī te di omnes perdant!
id. ib. 4, 2, 155; Ter. Phorm. 1, 2, 73.—Ellipt.:quī illi di irati!
Cic. Att. 4, 7, 1.—In gen.: date ferrum, quī me animā privem, Enn. ap. Non. p. 474, 30 (Trag. Rel. v. 233 Vahl.):2.patera, quī Pterela potitare rex est solitus,
Plaut. Am. 1, 1, 104; 1, 3, 37:sucophantia, quī admutiletur miles,
id. Mil. 3, 1, 172; id. Capt. 1, 1, 33; 3, 4, 24:mihi dari... vehicla quī vehar,
id. Aul. 3, 5, 28:multa concurrunt simul, Quī conjecturam hanc facio,
Ter. And. 3, 2, 32:in tantā paupertate decessit, ut quī efferretur, vix reliquerit,
Nep. Arist. 3, 2.—Esp., of price, at what price, for how much, = quanti:B.indica minumo daturus quī sis, quī duci queat,
Plaut. Pers. 4, 4, 41:quī datur, tanti indica,
id. ib. 4, 4, 109:ut quantum possit quīque liceat veneant,
id. Men. 3, 3, 25.—Transf., that, in order that: Ca. Restim volo mihi emere. Ps. Quam ob rem? Ca. Quī me faciam pensilem, Plaut. Ps. 1, 1, 87:C.ut det, quī fiamus liberi,
id. Aul. 2, 4, 31:facite, fingite, invenite, efficite, quī detur tibi: Ego id agam, mihi quī ne detur,
Ter. And. 2, 1, 34 sq. —Indef. (only with particles of emphasis and assurance; cf. Gr. pôs, and v. Fleck. Krit. Misc. p. 28; Lorenz ad Plaut. Most. 811; Brix ad Plaut. Capt. 550), in some way, somehow, surely (ante-class.); with hercle:hercle quī, ut tu praedicas, Cavendumst me aps te irato,
Plaut. Ps. 1, 5, 58:hercle quī multo improbiores sunt, quam a primo credidi,
id. Most. 3, 2, 139:hercle quī aequom postulabat senex,
id. Stich. 4, 1, 53; id. Men. 2, 3, 74.—With edepol:edepol quī te de isto multi cupiunt nunc mentirier,
Plaut. Mil. 3, 1, 184:edepol quī quom hanc magis contemplo, magis placet,
id. Pers. 4, 4, 15; id. Am. 2, 2, 144.—With at (cf. atquī), and yet, but somehow: Gr. Non audio. Tr. At pol quī audies, Plaut. Rud. 4, 3, 9; id. Am. 2, 2, 73.— With quippe: horum tibi istic nihil eveniet, quippe quī ubi quod subripias nihil est, Plaut. Aul. 2, 5, 22:ea nimiast ratio, quippe quī certo scio, etc.,
id. Truc. 1, 1, 49:quippe quī Magnarum saepe id remedium aegritudinumst,
Ter. Heaut. 3, 2, 27.—With ut:an id est sapere, ut quī beneficium a benevolente repudies?
Plaut. Trin. 3, 2, 11:et eum morbum mi esse, ut quī med opus sit insputarier?
id. Capt. 3, 4, 21; id. Bacch. 2, 3, 49. -
13 quī
quī quae, quod, gen. cuius (old, quoius), dat. cui (old, quoi), abl. quō, quā (with cum, m. quīcum or quōcum, rarely cum quō; f quācum, rarely quīcum), plur. quibus or quīs (with cum, usu. quibuscum), pron. [2 CA-]. I. Interrog, who? which? what? what kind of a? (mostly adj.; as subst., qui asks the nature or character, quis the name): Ubi alii? Sa. qui malum alii? T.: Th. Quis fuit igitur? Py. Iste Chaerea. Th. Qui Chaerea? what Chaerea? T.: qui locus est: qui tantus fuit labor?: rogitat, qui vir esset, L.: scire, qui sit rei p. status, what is the state of the country: quae cura boum, qui cultus habendo Sit pecori canere, V.: incerti quae pars sequenda esset, which side to take, L.—As subst: nescimus qui sis: nec qui poterentur, satis discerni poterat, L.: qui ille concessus! what an assembly! II. Relat. (with a subst. or pron. as antecedent), who, which: habebat ducem, quīcum quidvis rectissime facere posset: ille vir, cui patriae salus dulcior fuit: haec, quae audistis: quod ego fui, id tu hodie es, L.: coloniam, quam Fregellas appellent, L.—The subst. is often attracted to the relat. clause, esp. when a pron dem. follows: quae res neque consilium... Habet, eam regere non potes, T.: ad quas res aptissimi erimus, in iis potissimum elaborabimus: quae augustissima vestis est, eā vestiti, L.: alii, quorum comoedia prisca virorum est, H.: si id te mordet, sumptum filii Quem faciunt, T.: Urbem quam statuo, vestra est, V.—The antecedent is sometimes repeated with the relat.: erant itinera duo, quibus itineribus, etc., Cs.: si quod tempus accidisset, quo tempore requirerent, etc.—The antecedent is often omitted: quicum res tibist, peregrinus est, T.: fecit quod Siculi non audebant: o beati, Quīs ante ora patrum... Contigit, etc., V.—An antecedent in apposition is regularly attracted to the relat. clause: Tolosatium fines, quae civitas est in provincia, Cs.: Amanus, qui mons erat hostium plenus.—So in relat. clauses giving a personal characteristic as a reason: copiam verborum, quae vestra prudentia est, perspexistis, with your usual intelligence: utrum admonitus, an, quā est ipse sagacitate, sine duce ullo, i. e. by his own peculiar instinct.—A verb of which the relat. is subject takes the person of the antecedent: ego enim is sum, qui nihil fecerim: neque enim tu is es qui, qui sis, nescias: vidistis in vincula duci eum, qui a vobis vincula depuleram, L.: Themistocles veni ad te, qui intuli, etc., N.—With ellips. of verb: et, quem ei visum esset (sc. facere), fecisset heredem: ad haec, quae visum est, Caesar respondit, Cs.: hostiaeque maiores, quibus editum est diis, caesae, L.—In comparative clauses with sup: sit pro praetore eo iure quo qui optimo (i. e. quo is est, qui optimo iure est): legioni ita darent, ut quibus militibus amplissime dati essent: provincia, ut quae maxime omnium, belli avida, L.—By attraction, in the case of the antecedent (Greek constr.): nos tamen hoc confirmamus illo augurio, quo diximus: sexcentae eius generis, cuius supra demonstravimus, naves, Cs.: notante Iudice quo nosti populo, H.: natus est patre, quo diximus, N.: cum quibus ante dictum est copiis, L.—In the gender and number of a subst predic.: Belgae, quam tertiam esse Galliae partem dixeramus, Cs.: carcer ille, quae lautumiae vocantur: leges, quae fons est iuris, L.—In the gender and number of an antecedent not expressed: vicinitas, Quod ego in propinquā parte amicitiae puto, T.: laudare fortunas meas, Qui gnatum haberem, T.: quod monstrum vidimus, qui cum reo transigat?: servitia repudiabat, cuius magnae copiae, etc., S.—One relat. in place of two in different cases: quem neque pudet Quicquam, nec metuit quemquam (i. e. et qui non), T.: omnia quae amisi aut advorsa facta sunt, S.: qui iam fatetur... et non timeo (sc. quem): tyrannus, quem pertulit civitas paretque mortuo.—Implying a restriction, who indeed, as far as, all that: omnium eloquentissimi, quos ego audierim: antiquissimi sunt, quorum quidem scripta constent: Catonem vero quis nostrorum oratorum, qui quidem nunc sunt, legit?— Sing n., what, as far as, as much as, to the extent that: quod potero, adiutabo, T.: cura, quod potes, ut valeas: quod ad me attinet, as far as depends on me: quod ad Pomponiam, scribas velim, etc. (sc. attinet), as respects Pomponia.—Implying a purpose: equitatum praemisit, qui viderent, to see, Cs.: qui eripiunt aliis, quod aliis largiantur, in order to bestow it: sibi urbem delegerat, quam haberet adiutricem: milites conduci, qui in Hispaniam traicerentur, L.—Implying a reason: Miseret tui me, qui hominem facias inimicum tibi, I am sorry for you, that you incur, etc., T.: Tarquinio quid impudentius, qui bellum gereret, etc.: at Cotta, qui cogitasset haec posse accidere... nullā in re deerat, Cs.: barbari dissipati, quibus nec certa imperia... essent, vertunt, etc., L.: Heu me miserum, qui spectavi, etc., T.—Implying a concession: rogitas? qui tam audacis facinoris mihi conscius sis? although you are, T.: hi exercitu luxuriem obiciebant, cui omnia defuissent, Cs.: quis est, qui Fabricii, Curii non memoriam usurpet, quos numquam viderit?: Rogitas? qui adduxti, etc., T.— Implying a result (qui consecutive): sapientia est una, quae maestitiam pellat ex animis, alone has power to drive: secutae sunt tempestates, quae nostros in castris continerent, Cs.: leniore sono uti, et qui illum impetum oratoris non habeat: haud parva res, sed quae patriciis potestatem auferret, L.—Esp., after a demonstr. pron., adj. or adv.: non sum ego is consul, qui arbitrer, etc., such a consul, as to suppose: neque tu is es, qui nescias, etc., no such man, as to be ignorant, etc.: nomen legati eius modi esse debet, quod inter hostium tela incolume versetur.—With quam, after a comp: non longius hostes aberant, quam quo telum adici posset (i. e. quam ut eo), Cs.: maiores arbores caedebant, quam quas ferre miles posset, L.—After an adj. of fitness: (Rufum) idoneum iudicaverat, quem mitteret, a fit person to send, Cs.: nulla videbatur aptior persona, quae loqueretur.—After a verb with indef subj. or obj. (described by the relat. clause): sunt qui mirentur, there are some, who, etc.: erunt qui audaciam eius reprehendant: si quis est, qui putet: ut invenirentur qui proficiscerentur: qui se ultro mo<*>ti offerant, facilius reperiuntur, quam qui dolorem patienter ferant, Cs.: haec habui, de amicitiā quae dicerem, had this to say: te unum habeo, quem dignum regno iudicem, L.: Nemost, quem ego magis cuperem videre, T.: nullum est animal, quod habeat, etc.—Where the relat. clause is conceived as a particular fact, it may take the indic: sunt bestiae quaedam, in quibus inest, etc. (i. e. in quibusdam bestiis inest, etc.): sunt, qui eorum sectam sequuntur, i. e. they have followers: Sunt quos... iuvat, H.: Sunt, qui non habeant, est qui non curat habere, some (in gen.)... one (in particular), H.—In place of a pron demonstr. and conj: res loquitur ipsa, quae semper valet plurimum, and it, etc.: ratio docet esse deos; quo concesso, confitendum est, etc., and if this is granted: centuriones hostīs vocare coeperunt; quorum progredi ausus est nemo, but no one of them, Cs.: perutiles libri sunt; quos legite, quaeso, therefore read them. III. Indef, whoever, any one who, all that, anything that: qui est homo tolerabilis, Scortari nolunt, T.: quae res... post eum quae essent, tuta reddebat, all that was in his rear, Cs.: facilius quod stulte dixeris reprehendere... possunt: virgis caesi, qui ad nomina non respondissent, L.— Any one, any ; with si, num, ne ; see 2 quis.* * *Ihow?; how so; in what way; by what/which means; whereby; at whatever priceIIqua (quae), quod (qua/-quae P N) PRON ADJECTany; anyone/anything, any such; unspecified some; (after si/sin/sive/ne)IIIquae, quod (quae P N) PRON RELwho; that; which, what; of which kind/drgree; person/thing/time/point thatIVquae, quod (quae P N) PRON INTERRwho/what/which?, what/which one/man/person/thing? what kind/type of? -
14 re fert
rēfert (or separately rē fert), tŭlit, ferre, v. n. and impers. (plur. rarely personal; v. II. infra) [res - fero; the ancients regarded rē in this word as derived from res; cf. Fest. s. v. refert, p. 282 Müll.]; prop., it follows from or in view of a thing, i. q. ex re est; hence, it is for one ' s interest or advantage, it profits; or, in gen., it befits, matters, imports, concerns, it is of importance or consequence (syn.: juvat, conducit, attinet; freq. and class.); constr.,I.In all periods and in all kinds of composition, refert hoc ( id, illud, etc., a subj.-clause) meā ( tuā, etc., qs. fert re meā, tuā, etc.; cf. Prisc. p. 1077 P.) magni ( pluris, quanti, etc., nihil, quid?), or absol.(α).Hoc meā refert, etc. (in Cic. very rare;(β).whereas interest meā occurs very freq.): tua istuc refert maxime,
Plaut. Trin. 2, 2, 38:tua istuc refert, si curaveris,
id. Am. 2, 2, 109:id mea minime refert,
Ter. Ad. 5, 4, 27:quod refert tua,
Plaut. Pers. 4, 3, 50:nihilo pol pluris tua hoc, quam quanti illud refert meā,
id. Rud. 4, 3, 27:meā quidem istuc nihil refert,
id. Pers. 4, 3, 68:id tuā refert nihil, utrum illae fecerint,
Ter. Hec. 4, 3, 12:tuā quod nihil refert, ne Cures,
Plaut. Stich. 2, 1, 48:tuā quod nihil refert, percontari desinas,
Ter. Hec. 5, 3, 12:non ascripsi id, quod tuā nihil referebat,
Cic. Fam. 5, 20, 5:quid id meā refert?
Plaut. Curc. 3, 25; 4, 2, 44; id. Merc. 2, 3, 117:quid id refert tuā?
id. Curc. 3, 88; id. Rud. 1, 2, 88; Ter. Phorm. 4, 5, 11.—With subj.-clause:quid meā refert, hae Athenis natae an Thebis sient?
Plaut. Rud. 3, 4, 41.—Hoc refert, etc.:(γ).quomodo habeas, illud refert, jurene an injuriā,
Plaut. Rud. 4, 4, 25:ne illud quidem refert, consul an dictator an praetor spoponderit,
Liv. 9, 9:illud permagni referre arbitror, Ut ne scientem sentiat te id sibi dare,
Ter. Heaut. 3, 1, 58:primum illud parvi refert, nos publicanis amissis vectigalia postea victoria reciperare,
Cic. Imp. Pomp. 7, 18:magni quod refert,
Lucr. 2, 760:at quibus servis? refert enim magno opere id ipsum,
Cic. Cael. 23, 57: quanti id refert? Vatin. ap. Cic. Fam. 5, 9, 1. — With subject-clause:parvi retulit Non suscepisse,
Ter. Phorm. 4, 3, 41; cf.:parvi refert abs te ipso jus dici aequabiliter, nisi, etc.,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 7:quanti refert, te nec recte dicere, qui nihili faciat?
Plaut. Ps. 4, 6, 23:meminero, sed quid meminisse id refert?
id. Mil. 3, 1, 214:quid mihi refert Chrysalo esse nomen, nisi, etc.,
id. Bacch. 4, 4, 53:quid te igitur rettulit Beneficum esse oratione, si, etc.,
id. Ep. 1, 2, 13:neque refert videre, quid dicendum sit, nisi, etc.,
Cic. Brut. 29, 110:neque enim numero comprehendere refert,
nor indeed is it necessary, need we, Verg. G. 2, 104: nec dicaris aliquid, quod referret scire, reticuisse, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 10, 2.—With [p. 1546] inf. pass.:jam nec mutari pabula refert,
Verg. G. 3, 548; cf.:plures e familiā cognosci referre arbitror,
Suet. Ner. 1. — With a rel. subj.-clause (so most freq. in the class. per.):ipsi animi magni refert quali in corpore locati sint,
Cic. Tusc. 1, 33, 80: magni refert, hic quid velit, Caes. ap. Cic. Att. 14, 1, 2:cum ego ista omnia bona dixero, tantum refert, quam magna dicam,
Cic. Fin. 5, 30, 90:quasi vero referat quam id saepe fiat,
id. Div. 2, 29, 62:quid refert, quā me ratione cogatis?
id. Lael. 8, 26:quid refert, utrum voluerim fieri, an gaudeam factum?
id. Phil. 2, 12, 29:quid refert, tanto post ad judices deferantur, an omnino non deferantur?
id. Fl. 9, 21:quae (aves) pascantur nec ne, quid refert?
id. Div. 2, 34, 72:tuo vitio rerumne labores, Nil referre putas?
Hor. S. 1, 2, 77:cum referre negas, quali sit quisque parente Natus,
id. ib. 1, 6, 7 et saep.:quod tu istis lacrimis te probare postulas, Non pluris refert, quam si imbrem in cribrum geras,
Plaut. Ps. 1, 1, 100; cf.:tantum retulerit, ut in transferendis seminibus similem statum caeli locique observemus,
Col. 3, 9, 7. —Refert, etc.: Do. Hae (tabellae) quid ad me? To. Immo ad te attinent, Et tuā refert, Plaut. Pers. 4, 3, 28: Ep. Tua pol refert enim? Ge. Si quidem meā refert, operā utere, id. Stich. 4, 2, 36:* (δ).quid tuā refert, qui cum istac venerit?
id. Merc. 5, 2, 65:non plus suā referre, quam si, etc.,
Cic. Quint. 5, 19:quos, cum nihil refert, pudet,
Plaut. Ep. 2, 1, 1:cum nihilo pluris referet, quam si, etc.,
id. Bacch. 3, 4, 20:nego et negando si quid refert, ravio,
id. Poen. 3, 5, 33:si servus est, numquid refert?
id. Ps. 2, 4, 28:quid refert, si hoc ipsum salsum illi et venustum videbatur?
Cic. N. D. 1, 28, 79 et saep. —Entirely absol.:II.bona Sejani ablata aerario, ut in fiscum cogerentur, tamquam referret,
as though it mattered, as if there were any difference, Tac. A. 6, 2.—Analogous to attinet, conducit, and interest; it is of importance; it belongs, relates, concerns, etc.; constr., refert hoc, id, etc. (once referunt haec), ad aliquem, alicui, alicujus, etc. (mostly ante-class. and post-Aug.; but, with alicujus, once in Sall. and once in Liv.): quam ad rem istuc refert? Plaut Ep. 2, 2, 91; cf.:quid id ad me aut ad meam rem refert,
id. Pers. 4, 3, 44:refert etiam ad fructus, quemadmodum vicinus in confinio consitum agrum habeat,
Varr. R. R. 1, 16 fin. — In plur.:te ex puellā prius percontari volo, Quae ad rem referunt,
Plaut. Pers. 4, 4, 44:quoi rei id te assimulare rettulit?
id. Truc. 2, 4, 40:dic, quid referat intra Naturae fines viventi, jugera centum an Mille aret?
Hor. S. 1, 1, 49:quin et verba Flavii vulgabantur, non referre dedecori, si citharoedus demoveretur et tragoedus succederet,
Tac. A. 15, 65:faciundum aliquid, quod illorum magis quam suā retulisse videretur,
Sall. J.111, 1:praefatus... et ipsorum referre, si quos suspectos status praesens rerum faceret,
Liv. 34, 27, 6:quorum nihil refert, ubi litium cardo vertatur,
Quint. 12, 8, 2:neque refert cujusquam, Punicas Romanasve acies laetius extuleris,
Tac. A. 4, 33:ipsius certe ducis hoc referre videtur,
Juv. 16, 58:plurimum refert compositionis, quae quibus anteponas,
Quint. 9, 4, 44:tu nihil referre iniquitatis existimas, exigas, quod deberi non oportuerit, an constituas, ut debeatur?
Plin. Pan. 40 fin.:quem insignire exempli nonnihil, non insignire humanitatis plurimum refert,
id. Ep. 8, 22, 4:nec minimo sane discrimine refert, Quo gestu lepores et quo gallina secetur,
Juv. 5, 123. — Rarely with a subst. as subj.:adeo magni refert studium atque voluptas, et quibus in rebus consuerint esse operati homines,
Lucr. 4, 984:adeo incessus in gravida refert,
Plin. 7, 6, 5, § 42:longitudo in his refert, non crassitudo,
id. 18, 31, 74, § 317:multum tamen in iis refert et locorum natura,
id. 11, 51, 112, § 267:plurimum refert soli cujusque ratio,
id. 18, 21, 50, § 187. -
15 refert
rēfert (or separately rē fert), tŭlit, ferre, v. n. and impers. (plur. rarely personal; v. II. infra) [res - fero; the ancients regarded rē in this word as derived from res; cf. Fest. s. v. refert, p. 282 Müll.]; prop., it follows from or in view of a thing, i. q. ex re est; hence, it is for one ' s interest or advantage, it profits; or, in gen., it befits, matters, imports, concerns, it is of importance or consequence (syn.: juvat, conducit, attinet; freq. and class.); constr.,I.In all periods and in all kinds of composition, refert hoc ( id, illud, etc., a subj.-clause) meā ( tuā, etc., qs. fert re meā, tuā, etc.; cf. Prisc. p. 1077 P.) magni ( pluris, quanti, etc., nihil, quid?), or absol.(α).Hoc meā refert, etc. (in Cic. very rare;(β).whereas interest meā occurs very freq.): tua istuc refert maxime,
Plaut. Trin. 2, 2, 38:tua istuc refert, si curaveris,
id. Am. 2, 2, 109:id mea minime refert,
Ter. Ad. 5, 4, 27:quod refert tua,
Plaut. Pers. 4, 3, 50:nihilo pol pluris tua hoc, quam quanti illud refert meā,
id. Rud. 4, 3, 27:meā quidem istuc nihil refert,
id. Pers. 4, 3, 68:id tuā refert nihil, utrum illae fecerint,
Ter. Hec. 4, 3, 12:tuā quod nihil refert, ne Cures,
Plaut. Stich. 2, 1, 48:tuā quod nihil refert, percontari desinas,
Ter. Hec. 5, 3, 12:non ascripsi id, quod tuā nihil referebat,
Cic. Fam. 5, 20, 5:quid id meā refert?
Plaut. Curc. 3, 25; 4, 2, 44; id. Merc. 2, 3, 117:quid id refert tuā?
id. Curc. 3, 88; id. Rud. 1, 2, 88; Ter. Phorm. 4, 5, 11.—With subj.-clause:quid meā refert, hae Athenis natae an Thebis sient?
Plaut. Rud. 3, 4, 41.—Hoc refert, etc.:(γ).quomodo habeas, illud refert, jurene an injuriā,
Plaut. Rud. 4, 4, 25:ne illud quidem refert, consul an dictator an praetor spoponderit,
Liv. 9, 9:illud permagni referre arbitror, Ut ne scientem sentiat te id sibi dare,
Ter. Heaut. 3, 1, 58:primum illud parvi refert, nos publicanis amissis vectigalia postea victoria reciperare,
Cic. Imp. Pomp. 7, 18:magni quod refert,
Lucr. 2, 760:at quibus servis? refert enim magno opere id ipsum,
Cic. Cael. 23, 57: quanti id refert? Vatin. ap. Cic. Fam. 5, 9, 1. — With subject-clause:parvi retulit Non suscepisse,
Ter. Phorm. 4, 3, 41; cf.:parvi refert abs te ipso jus dici aequabiliter, nisi, etc.,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 7:quanti refert, te nec recte dicere, qui nihili faciat?
Plaut. Ps. 4, 6, 23:meminero, sed quid meminisse id refert?
id. Mil. 3, 1, 214:quid mihi refert Chrysalo esse nomen, nisi, etc.,
id. Bacch. 4, 4, 53:quid te igitur rettulit Beneficum esse oratione, si, etc.,
id. Ep. 1, 2, 13:neque refert videre, quid dicendum sit, nisi, etc.,
Cic. Brut. 29, 110:neque enim numero comprehendere refert,
nor indeed is it necessary, need we, Verg. G. 2, 104: nec dicaris aliquid, quod referret scire, reticuisse, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 10, 2.—With [p. 1546] inf. pass.:jam nec mutari pabula refert,
Verg. G. 3, 548; cf.:plures e familiā cognosci referre arbitror,
Suet. Ner. 1. — With a rel. subj.-clause (so most freq. in the class. per.):ipsi animi magni refert quali in corpore locati sint,
Cic. Tusc. 1, 33, 80: magni refert, hic quid velit, Caes. ap. Cic. Att. 14, 1, 2:cum ego ista omnia bona dixero, tantum refert, quam magna dicam,
Cic. Fin. 5, 30, 90:quasi vero referat quam id saepe fiat,
id. Div. 2, 29, 62:quid refert, quā me ratione cogatis?
id. Lael. 8, 26:quid refert, utrum voluerim fieri, an gaudeam factum?
id. Phil. 2, 12, 29:quid refert, tanto post ad judices deferantur, an omnino non deferantur?
id. Fl. 9, 21:quae (aves) pascantur nec ne, quid refert?
id. Div. 2, 34, 72:tuo vitio rerumne labores, Nil referre putas?
Hor. S. 1, 2, 77:cum referre negas, quali sit quisque parente Natus,
id. ib. 1, 6, 7 et saep.:quod tu istis lacrimis te probare postulas, Non pluris refert, quam si imbrem in cribrum geras,
Plaut. Ps. 1, 1, 100; cf.:tantum retulerit, ut in transferendis seminibus similem statum caeli locique observemus,
Col. 3, 9, 7. —Refert, etc.: Do. Hae (tabellae) quid ad me? To. Immo ad te attinent, Et tuā refert, Plaut. Pers. 4, 3, 28: Ep. Tua pol refert enim? Ge. Si quidem meā refert, operā utere, id. Stich. 4, 2, 36:* (δ).quid tuā refert, qui cum istac venerit?
id. Merc. 5, 2, 65:non plus suā referre, quam si, etc.,
Cic. Quint. 5, 19:quos, cum nihil refert, pudet,
Plaut. Ep. 2, 1, 1:cum nihilo pluris referet, quam si, etc.,
id. Bacch. 3, 4, 20:nego et negando si quid refert, ravio,
id. Poen. 3, 5, 33:si servus est, numquid refert?
id. Ps. 2, 4, 28:quid refert, si hoc ipsum salsum illi et venustum videbatur?
Cic. N. D. 1, 28, 79 et saep. —Entirely absol.:II.bona Sejani ablata aerario, ut in fiscum cogerentur, tamquam referret,
as though it mattered, as if there were any difference, Tac. A. 6, 2.—Analogous to attinet, conducit, and interest; it is of importance; it belongs, relates, concerns, etc.; constr., refert hoc, id, etc. (once referunt haec), ad aliquem, alicui, alicujus, etc. (mostly ante-class. and post-Aug.; but, with alicujus, once in Sall. and once in Liv.): quam ad rem istuc refert? Plaut Ep. 2, 2, 91; cf.:quid id ad me aut ad meam rem refert,
id. Pers. 4, 3, 44:refert etiam ad fructus, quemadmodum vicinus in confinio consitum agrum habeat,
Varr. R. R. 1, 16 fin. — In plur.:te ex puellā prius percontari volo, Quae ad rem referunt,
Plaut. Pers. 4, 4, 44:quoi rei id te assimulare rettulit?
id. Truc. 2, 4, 40:dic, quid referat intra Naturae fines viventi, jugera centum an Mille aret?
Hor. S. 1, 1, 49:quin et verba Flavii vulgabantur, non referre dedecori, si citharoedus demoveretur et tragoedus succederet,
Tac. A. 15, 65:faciundum aliquid, quod illorum magis quam suā retulisse videretur,
Sall. J.111, 1:praefatus... et ipsorum referre, si quos suspectos status praesens rerum faceret,
Liv. 34, 27, 6:quorum nihil refert, ubi litium cardo vertatur,
Quint. 12, 8, 2:neque refert cujusquam, Punicas Romanasve acies laetius extuleris,
Tac. A. 4, 33:ipsius certe ducis hoc referre videtur,
Juv. 16, 58:plurimum refert compositionis, quae quibus anteponas,
Quint. 9, 4, 44:tu nihil referre iniquitatis existimas, exigas, quod deberi non oportuerit, an constituas, ut debeatur?
Plin. Pan. 40 fin.:quem insignire exempli nonnihil, non insignire humanitatis plurimum refert,
id. Ep. 8, 22, 4:nec minimo sane discrimine refert, Quo gestu lepores et quo gallina secetur,
Juv. 5, 123. — Rarely with a subst. as subj.:adeo magni refert studium atque voluptas, et quibus in rebus consuerint esse operati homines,
Lucr. 4, 984:adeo incessus in gravida refert,
Plin. 7, 6, 5, § 42:longitudo in his refert, non crassitudo,
id. 18, 31, 74, § 317:multum tamen in iis refert et locorum natura,
id. 11, 51, 112, § 267:plurimum refert soli cujusque ratio,
id. 18, 21, 50, § 187. -
16 attineō (adt-)
attineō (adt-) tinuī, —, ēre. I. Trans, to hold fast, detain, delay: quam attinendi dominatūs sient, how retained, T. ap. C.: Romanos spe pacis, S.: dextram vi, Ta.— II. Intrans, to stretch, reach: Scythae ad Tanain attinent, Cu.—Fig., to belong to, concern, relate to, be of consequence: ea nil quae ad te attinent, T.: quod ad te attinet, as far as you are concerned, T.: quod ad me attinet, for my part: tamquam ad rem attineat quicquam, H.: quid attinebat quaeri de eo, etc., of what consequence was it?: nec victoribus mitti attinere puto, of any importance, L.: Te nihil attinet tentare, does you no good, H.: dicere quae nihil attinent, matters of no concern, H. -
17 genus
1.gĕnus, ĕris, n. [= genos, root GEN, gigno, gens], birth, descent, origin; and concr., a race, stock, etc. (cf.: familia, gens, stirps).I.Lit.A.In gen.: bono genere gnati, Cato ap. Gell. 10, 3, 17; cf.:B.ii, qui nobili genere nati sunt,
Cic. Verr. 2, 5, 70, § 180:amplissimo genere natus,
Caes. B. G. 4, 12, 4:genere regio natus,
Cic. Rep. 1, 33:C. Laelius, cum ei quidam malo genere natus diceret, indignum esse suis majoribus, at hercule, inquit, tu tuis dignus,
id. de Or. 2, 71, 286:genere et nobilitate et pecunia sui municipii facile primus,
id. Rosc. Am. 6, 15:esse genere divino,
id. Rep. 2, 2:contempsisti L. Murenae genus, extulisti tuum,
id. Mur. 7, 15:hic sacra, hic genus, hic majorum multa vestigia,
id. Leg. 2, 1, 3; cf. id. Brut. 58, 212; id. Rep. 1, 18:adulescens, cujus spei nihil praeter genus patricium deesset,
Liv. 6, 34, 11:in famam generis ac familiae,
Quint. 3, 11, 12; 5, 10, 24:genus Lentulorum,
id. 6, 3, 67:Atys, genus unde Atii duxere Latini,
Verg. A. 5, 568:fortuna non mutat genus,
Hor. Epod. 4, 6:virginem plebei generis petiere juvenes, alter virgini genere par, alter, etc.,
Liv. 4, 9, 4:qui sibi falsum nomen imposuerit, genus parentesve finxerit, etc.,
Plaut. Sent. 5, 25, 11.— Plur.:summis gnati generibus,
Plaut. Most. 5, 2, 20.—In partic., birth, for high or noble birth (mostly poet.):II.cum certi propter divitias aut genus aut aliquas opes rem publicam tenent, est factio,
Cic. Rep. 3, 14: pol mihi fortuna magis nunc defit quam genus, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 394 Vahl.):et genus et virtus, nisi cum re vilior alga est,
Hor. S. 2, 5, 8; cf.:et genus et formam regina pecunia donat,
id. Ep. 1, 6, 37:non, Torquate, genus, non te facundia, non te Restituet pietas,
id. C. 4, 7, 23:jactes et genus et nomen inutile,
id. ib. 1, 14, 13; cf.:cui genus et quondam nomen natique fuissent,
Verg. A. 5, 621:nunc jam nobis patribus vobisque plebei promiscuus consulatus patet, nec generis, ut ante, sed virtutis est praemium,
Liv. 7, 32, 14; cf. id. 4, 4, 7.Transf.A.Like gens and stirps, a descendant, offspring, child; and collect., descendants, posterity, race ( poet.): neve tu umquam in gremium extollas liberorum ex te genus, Enn. ap. Cic. Or. 46, 155 (Trag. v. 347 Vahl.):B.credo equidem, genus esse deorum,
Verg. A. 4, 12:Uraniae genus, Hymen,
i. e. her son, Cat. 61, 2:audax Iapeti,
i. e. his son Prometheus, Hor. C. 1, 3, 27:Jovis,
i. e. Perseus, Ov. M. 4, 609; cf. also Prop. 2, 2, 9; Hor. C. 2, 14, 18:genus Adrasti,
i. e. Diomede, grandson of Adrastus, Ov. F. 6, 433;so of a grandson,
id. M. 2, 743; cf.nepotum,
Hor. C. 3, 17, 4:Tantali genus,
id. ib. 2, 18, 37:Danai,
id. ib. 2, 14, 18:Messi clarum genus Osci,
id. S. 1, 5, 54:ab alto Demissum genus Aenea,
i. e. Octavianus, as the adopted son of Julius Cœsar, id. ib. 2, 5, 63:sive neglectum genus et nepotes Respicis auctor,
i. e. the Romans, id. C. 1, 2, 35; cf. ib. 3, 6, 18:regium genus,
id. ib. 2, 4, 15. —Of an assemblage of objects (persons, animals, plants, inanimate or abstract things) which are related or belong together in consequence of a resemblance in natural qualities; a race, stock, class, sort, species, kind (in this signif. most freq. in all periods and kinds of writing).1.In gen.a.Of living things: ne genus humanum temporis longinquitate occideret, propter hoc marem cum femina esse coniunctum, Cic. ap. Col. 12, 1 (Fragm. Cic. 1, 5 Baiter):(β).quod ex infinita societate generis humani ita contracta res est, etc.,
of the human race, Cic. Lael. 5, 20; cf. id. Rep. 1, 2 fin.:o deorum quicquid in caelo regit Terras et humanum genus,
Hor. Epod. 5, 2;for which: consulere generi hominum,
Cic. Rep. 3, 12; cf.:cum omni hominum genere,
id. ib. 2, 26; Hor. Ep. 2, 1, 7:solivagum genus,
Cic. Rep. 1, 25: potens vir cum inter sui corporis homines tum etiam ad plebem, quod haudquaquam inter id genus contemptor ejus habebatur, i. e. among the Plebeians, Liv. 6, 34, 5: Graium genus, the Grecian race, Enn. ap. Prob. ad Verg. E. 6, 31 (Ann. v. 149 Vahl.):virtus est propria Romani generis atque seminis,
Cic. Phil. 4, 5, 13; cf. id. Ac. 2, 27, 86:Ubii, paulo quam sunt ejusdem generis et ceteris humaniores,
Caes. B. G. 4, 3, 3; cf.also: impellit alios (Aeduos) iracundia et temeritas, quae maxime illi hominum generi est innata,
race of men, id. ib. 7, 42, 2; so, like gens, of nations, peoples, tribes: ferox, Sall. Fragm. ap. Arus. Mess. s. v. insolens, p. 241 Lind. (Hist. 1, 14 Gerl.); Liv. 34, 7, 6:implacidum (Genauni),
Hor. C. 4, 14, 10:durum ac velox (Ligures),
Flor. 2, 3, 4:omne in paludes diffugerat,
id. 3, 10, 14:Graecorum,
Cic. Fl. 4, 9:Numidarum,
Liv. 30, 12, 18:genus omne nomenque Macedonum,
id. 13, 44, 6; Nep. Reg. 2:Italici generis multi mortales,
Sall. J. 47, 1:Illyriorum,
Liv. 27, 32, 4; 27, 48, 10; 42, 47 fin.:Scytharum,
Just. 2, 3, 16; Tac. H. 2, 4; Suet. Ner. 37; Vell. 2, 118, 1.—In plur.:conventus is, qui ex variis generibus constaret,
Caes. B. C. 2, 36, 1:olim isti fuit generi quondam quaestus apud saeclum prius... est genus hominum, qui se primos esse omnium rerum volunt,
class of men, profession, Ter. Eun. 2, 2, 15 and 17:firmi et stabiles et constantes (amici), cujus generis est magna penuria,
Cic. Lael. 17, 62:saepius genus ejus hominis (sc. procuratoris rei publicae) erit in reliqua nobis oratione tractandum,
id. Rep. 2, 29 fin.; cf.:genus aliud tyrannorum,
id. ib. 1, 44:judicum genus et forma,
id. Phil. 5, 5, 13:istius generis asoti,
id. Fin. 2, 8, 23; cf.:omnium ejus generis poëtarum haud dubie proximus,
Quint. 10, 1, 85:liberrimum hominum,
id. 10, 12, 2, § 22:irritabile vatum,
Hor. Ep. 2, 2, 102:hoc omne (ambubajarum, etc.),
id. S. 1, 2, 2:hominum virile, muliebre,
Cic. Inv. 1, 24, 35:equidem fabulam et fictam rem ducebam esse, virorum omne genus in aliqua insula conjuratione muliebri ab stirpe sublatum esse,
Liv. 34, 2, 3:cedat consulari generi praetorium,
Cic. Planc. 6, 15:ad militare genus = ad milites,
Liv. 24, 32, 2:alia militaris generis turba,
id. 44, 45, 13:castellani, agreste genus,
id. 34, 27, 9 Weissenb. ad loc.— Sing. with plur. predicate:Ministrantibus sibi omni genere turpium personarum,
Capitol. Ver. 4.—In plur.:eorum hominum... genera sunt duo,
Caes. B. G. 6, 13, 1:tria auditorum,
Quint. 3, 4, 6.— Repeated in the relative-clause:duo genera semper in hac civitate fuerunt... quibus ex generibus,
Cic. Sest. 45, 96.—In the acc., of description (v. Roby's Gram. 2, p. 42 sq.):quot et quod genus pastores habendi,
of what kind, Varr. R. R. 2, 10, 1:quod genus ii sunt, etc.,
Auct. Her. 2, 30, 48; cf. in the foll.—Of animals, plants, etc.: genus altivolantum, the race of birds, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. v. 84 Vahl.); cf.: genu' pennis condecoratum, id. Fragm. ap. Varr. L. L. 5, § 59:b.lanigerum, id. Fragm. ap. Paul. ex Fest. s. v. Cyprio, p. 59 Müll.: squamigerum,
Lucr. 1, 162; cf.piscium,
Hor. C. 1, 2, 9:silvestre,
Lucr. 5, 1411:omne ferarum,
id. 5, 1338:acre leonum,
id. 5, 862:malefici generis plurima animalia,
Sall. J. 17, 6:diversum confusa genus panthera camelo,
Hor. Ep. 2, 1, 195:animantūm propagare genus,
to propagate the race, Lucr. 1, 195:ad genus faciendum,
Just. 2, 9 fin.:juxta genus suum,
Vulg. Gen. 1, 11 saep.— Plur.:quae vero et quam varia genera bestiarum vel cicurum vel ferarum!
Cic. N. D. 2, 39, 99:piscium genera,
Quint. 5, 10, 21.—In the acc., of description:porticus avibus omne genus oppletae,
Varr. R. R. 3, 5, 11:pascuntur omne genus objecto frumento,
id. ib. 3, 6:boves et id genus pecua,
App. M. 2, p. 115, 4; id. Flor. p. 37. —Of inanim. and abstr. things, kind, sort, description, class, order, character:2.genus ullum materiaï,
Lucr. 2, 304:cum is (sol) quoque efficiat, ut omnia floreant et in suo quaeque genere pubescant,
Cic. N. D. 2, 15, 41:naves omni genere armorum ornatissimae,
Caes. B. G. 3, 14, 2:cibi genus,
id. ib. 4, 1, 9:cum omni genere commeatus,
Liv. 30, 36, 2:frugum,
id. 38, 15, 9:hoc sphaerae genus,
Cic. Rep. 1, 14:hoc triplex rerum publicarum genus,
id. ib. 2, 23:regale civitatis,
id. ib.; cf.:totum regiae civitatis,
id. ib. 2, 29:novum imperii,
id. ib. 2, 32:ipsum istud genus orationis exspecto,
id. ib. 1, 24 fin.; cf.: dulce orationis, id. Or. 13, 42:qua re esset hoc bellum genere ipso necessarium,
id. de Imp. Pomp. 10, 27; cf.:genus hoc erat pugnae, quo, etc.,
Caes. B. G. 1, 48, 4:potestas annua (consulum) genere ipso ac jure regia,
Cic. Rep. 2, 32:genus vitae... genus aetatis,
id. Off. 1, 32, 117:optimum emendandi,
Quint. 10, 4, 2:dicendi,
Cic. Off. 1, 1, 3; Quint. 8, 3, 56; 12, 10, 69:simplex rectumque loquendi,
id. 9, 3, 3:omnis generis tormenta,
Liv. 32, 16, 10:praeda ingens omnis generis,
id. 27, 5, 9; so,omnis generis, with tela,
id. 38, 26, 4;with naves,
id. 34, 8, 5;with eloquentia,
id. 39, 40, 7, etc.—Repeated in the relative-clause:erat haec (ratio) ex eodem genere, quod ego maxime genus ex sociorum litteris reperire cupiebam,
Cic. Verr. 2, 2, 74, § 183.—In plur.:Caesar haec genera munitionis instituit,
Caes. B. G. 7, 72, 1:disserere de generibus et de rationibus civitatum,
Cic. Rep. 2, 11; cf. id. ib. 1, 26;28: genera juris institutorum, morum consuetudinumque describere,
id. ib. 3, 10:genera furandi,
id. Verr. 2, 2, 7, § 18.—In the acc., of description: omne, hoc, id, quod genus, for omnis, ejus, hujus, cujus generis, of every, of this, of which kind:sub urbe hortum omne genus, coronamenta omne genus,
Cato, R. R. 8, 2; Varr. R. R. 1, 29, 1:omne genus simulacra feruntur,
Lucr. 4, 735:si hoc genus rebus non proficitur,
Varr. R. R. 2, 1, 23; id. L. L. 9, § 110 Müll.; Lucr. 6, 917 and Hor. S. 2, 6, 44:in id genus verbis,
Varr. L. L. 10, § 79; 8, 7, 108, § 17:in id genus libris,
Gell. 3, 8, 1:scis me ante orationes aut aliquid id genus solitum scribere,
Cic. Att. 13, 12, 3:vitanda sunt illa, quae propinqua videntur: quod genus, fidentiae contrarium est diffidentia, etc.,
for example, id. Inv. 2, 54, 165; so ib. 2, 52, 157; 2, 54, 162; 2, 57, 172; Lucr. 4, 271; 6, 1058:lege jus est id quod populi jussu sanctum est, quod genus: ut in jus eas cum voceris,
Auct. Her. 2, 13, 19; cf.ib. sqq.— In gen.: i. q. res or aliquid: ut in omni genere hujus populi (Graeci) consuetudinem videretur imitatus,
in all respects, in everything, Cic. Rep. 2, 20; cf.:innumerabiles res sunt, in quibus te quotidie in omni genere desiderem,
id. Q. Fr. 2, 2 fin.:incredibile est, quam me in omni genere delectarit,
id. Att. 16, 5, 2:medici assiduitas et tota domus in omni genere diligens,
id. ib. 12, 33, 2;7, 1, 2: qui in aliquo genere aut inconcinnus aut multus est, is ineptus dicitur,
in any respect whatever, id. de Or. 2, 4, 17:qua de re et de hoc genere toto pauca cognosce,
id. Q. Fr. 1, 2, 2, § 4.—Adverb.: in genus, in general, generally:sermones in genus communes,
Gell. 4, 1 fin. —In partic.a.In philos. lang., opp. partes, and comprising them within itself, a general term, logical genus:b.genus est id, quod sui similes communione quadam, specie autem differentes, duas aut plures complectitur partes,
Cic. de Or. 1, 42, 189; cf.: genus est, quod plures partes amplectitur, ut animal;pars est, quae subest generi, ut equus. Sed saepe eadem res alii genus, alii pars est: nam homo animalis pars est, Thebani aut Trojani genus,
id. de Inv. 1, 22, 32: genus est, quod partes aliquas amplectitur, ut cupiditas;pars est, quae subest generi, ut cupiditati amor, avaritia,
id. ib. 1, 28, 42; cf.also: genus est notio ad plures differentias pertinens,
id. Top. 7, 31:nec vero sine philosophorum disciplina genus et speciem cujusque rei cernere neque eam definiendo explicare nec tribuere in partes possumus, etc.,
id. Or. 4, 16; cf. ib. 33, 117:formae dicendi specie dispares, genere laudabiles,
id. de Or. 3, 9, 34:perturbationes sunt genere quatuor, partibus plures,
id. Tusc. 3, 11, 24; cf. ib. 5, 25, 71:et conjuncta quaeremus, et genera et partes generibus subjectas, et similitudines, etc.,
id. de Or. 2, 39, 166;opp. species and pars,
Varr. R. R. 3, 3, 3.—In gram., gender: transversi sunt (ordines) qui ab recto casu obliqui declinantur, ut albus, albi, albo;2.directi sunt, qui ab recto casu in rectos declinantur, ut albus, alba, album. Transversorum ordinum partes appellantur casus, directorum genera: utrisque inter se implicatis forma,
Varr. L. L. 10, § 22 Müll.:quod ad verborum temporalium rationem attinet, cum partes sint quatuor: temporum, personarum, generum, divisionum, etc.,
ib. 9, § 95:in nominibus tria genera,
Quint. 1, 4, 23:barbarismum fieri per numeros aut genera,
id. 1, 5, [p. 811] 16;9, 3, 6: in verbis quoque quis est adeo imperitus, ut ignoret genera et qualitates, etc.,
id. 1, 4, 27.gĕnus, ūs, v. genu. -
18 ratio
rătĭo, onis (abl. rationi, Lucr. 6, 66), f. [reor, ratus], a reckoning, account, calculation, computation.I.Lit.(α).Sing.: Les. Nequaquam argenti ratio conparet tamen. Sta. Ratio quidem hercle adparet: argentum oichetai, Plaut. Trin. 2, 4, 15 sq.:(β).rationem putare... bene ratio accepti atque expensi inter nos convenit,
id. Most. 1, 3, 141; 146; cf.: ad calculos vocare amicitiam, ut par sit ratio acceptorum et datorum, Cic. Lael. 16, 58:itur, putatur ratio cum argentario... Ubi disputata est ratio cum argentario,
Plaut. Aul. 3, 5, 53 sq.:dextera digitis rationem computat,
id. Mil. 2, 2, 49:magna ratio C. Verruci,
Cic. Verr. 2, 2, 77, § 188:direptio ejus pecuniae, cujus ratio in aede Opis confecta est,
id. Phil. 5, 6, 16; cf.:quibus in tabulis nominatim, ratio confecta erat, qui numerus domo exisset, etc.,... Quarum omnium rerum summa erat, etc.,
Caes. B. G. 1, 29: auri ratio constat: aurum in aerario est, the account agrees, i. e. is correct, Cic. Fl. 28, 69 (v. consto):decumo post mense, ut rationem te dictare intellego,
to make the reckoning, Plaut. Am. 2, 2, 38 (al. ductare):rationem ducere,
to make a computation, to compute, calculate, reckon, Cic. Verr. 2, 2, 52, § 129; so, rationem habere, to take an account, make a computation:omnium proeliorum,
Caes. B. C. 3, 53; cf.:hujus omnis pecuniae conjunctim ratio habetur,
id. B. G. 6, 19; and:piratarum,
Cic. Verr. 2, 5, 28, § 71:rationem inire,
to cast up, reckon, calculate, Caes. B. G. 7, 71, 4:quattuor minae periere, ut ratio redditur,
Plaut. Men. 1, 3, 23; cf.:tibi ego rationem reddam?
id. Aul. 1, 1, 6; id. Trin. 2, 4, 114:rationem referre,
Cic. Verr. 2, 1, 39, § 98:rationem repetere de pecuniis repetundis,
id. Clu. 37, 104: Py. Quanta istaec hominum summa est? Ar. Septem millia. Py. Tantum esse oportet:recte rationem tenes,
Plaut. Mil. 1, 1, 47 et saep.:drachumae, quas de ratione debuisti,
according to the account, id. Trin. 2, 4, 24:grandem (pecuniam) quemadmodum in rationem inducerent, non videbant,
how they should bring it into their accounts, Cic. Verr. 2, 1, 41, § 106.—Plur.: rationes putare argentariam, frumentariam, pabuli causa quae parata sunt;B.rationem vinariam, oleariam, quid venierit, etc.,
Cato, R. R. 2, 5:rationes ad aerarium continuo detuli... quas rationes si cognoris, intelleges, etc.,
Cic. Pis. 25, 61:ut rationes cum publicanis putarent,
id. Att. 4, 11, 1:rationes a colono accepit,
id. Caecin. 32, 94:quid opus est? inquam. Rationes conferatis. Assidunt, subducunt, ad nummum convenit,
id. Att. 5, 21, 12:rationes referre... rationes deferre,
id. Fam. 5, 20, 2:Romani pueri longis rationibus assem Discunt in partes centum diducere,
Hor. A. P. 325 et saep.:A RATIONIBVS,
an accountant, Inscr. Orell. 1494; 2973; 2986; 4173 et saep. (cf. ab).—Transf.1.A list, roll, register (rare):2.cedo rationem carceris, quae diligentissime conficitur, quo quisque die datus in custodiam, quo mortuus, quo necatus sit,
Cic. Verr. 2, 5, 57, § 147:rationes imperii, ab Augusto proponi solitas, sed a Tiberio intermissas, publicavit (sc. Caligula),
Suet. Calig. 16 ( = breviarium) totius imperii, id. Aug. 101 fin.:rationarium imperii,
id. ib. 28.—A sum, number (rare), Plaut. Trin. 2, 4, 11:3.nunc lenonum et scortorum plus est fere Quam olim muscarum est. Ea nimia est ratio,
id. Truc. 1, 1, 49:pro ratione pecuniae liberalius est Brutus tractatus quam Pompeius,
Cic. Att. 6, 3, 5; cf. II. B. 1. c. infra.—A business matter, transaction, business; also, a matter, affair, in gen. (a favorite word of Cicero):b.res rationesque eri Ballionis curo,
Plaut. Ps. 2, 2, 31:res rationesque vestrorum omnium,
id. Am. prol. 4:re ac ratione cum aliquo conjunctus,
Cic. Verr. 2, 2, 70, § 172:de tota illa ratione atque re Gallicana inter se multa communicare,
id. Quint. 4, 15:cum (Druides) in reliquis fere rebus, publicis privatisque rationibus, Graecis utantur litteris,
Caes. B. G. 6, 14 (metaphrast. pragmasi):ratio nummaria,
Cic. Att. 10, 11, 2:aeraria ratio,
id. Quint. 4, 15:ratio domestica... bellica,
id. Off. 1, 22, 76:quod ad popularem rationem attinet,
id. Fam. 1, 2, 4:rationes familiares componere,
Tac. A. 6, 16 fin.:fori judiciique rationem Messala suscepit,
Cic. Rosc. Am. 51, 149; cf.:in explicandis rationibus rerum civilium,
id. Rep. 1, 8, 13:rationes civitatis,
id. ib. 1, 6, 11:quantos aestus habet ratio comitiorum... nihil fallacius ratione tota comitiorum,
id. Mur. 17, 35:propter rationem Gallici belli,
id. Prov. Cons. 8, 19; so id. ib. 8, 14, 35:ad omnem rationem humanitatis,
id. Mur. 31, 66: in hac ratione quid res, quid causa, quid tempus ferat, tu facillime perspicies, id. Fam. 1, 7, 6 fin.:ad eam rationem existimabam satis aptam naturam meam,
id. Att. 9, 11, A, 1.—Pregn.: meae (tuae, etc.) rationes, my ( thy, etc.) interest, my ( thy, etc.) advantage (cf. in Engl. to find one's account in any thing):II.me ad ejus rationes adjungo, quem tu in meis rationibus tibi esse adjungendum putasti,
Cic. Fam. 1, 8, 2; cf.:exemplum meis alienissimum rationibus,
id. Corn. Fragm. 1, 7 B. and K.:consideres, quid tuae rationes postulent,
Sall. C. 44, 5: servitia repudiabat... alienum suis rationibus existimans videri causam civium cum servis fugitivis communicasse, inconsistent with his policy or interests, id. ib. 56, 5:si meas rationes unquam vestrae saluti anteposuissem,
Cic. Red. ad Quir. 1, 1.Trop., a reckoning, account, computation:B.postquam hanc rationem cordi ventrique edidi,
presented this reckoning, Plaut. Aul. 2, 7, 12:itidem hic ut Acheronti ratio accepti scribitur,
i.e. things are taken only, nothing is given back, id. Truc. 4, 2, 36:nomen (comoediae) jam habetis, nunc rationes ceteras Accipite,
an account of the rest, id. Poen. prol. 55; cf.:census quom sum, juratori recte rationem dedi,
id. Trin. 4, 2, 30; so,rationem dare, for the more usual rationem reddere,
Varr. L. L. 6, § 86 Mull.; Cic. Verr. 2, 1, 36, § 92 Zumpt:(argentarii) ratione utuntur,
make a reckoning, settle up, Plaut. Cas. prol. 27:cum eam mecum rationem puto,
go into that calculation, think over the matter, id. ib. 3, 2, 25; cf.:frustra egomet mecum has rationes puto,
Ter. Ad. 2, 1, 54:(Medea et Atreus) inita subductaque ratione nefaria scelera meditantes,
Cic. N. D. 3, 29, 71:quod posteaquam iste cognovit hanc rationem habere coepit,
to make the following calculation, reflection, id. Verr. 2, 5, 39, § 101; cf.: totius rei consilium his rationibus explicavit, ut si, etc.,... si, etc.,... sin, etc., drew the plan of the whole undertaking according to the following calculation, that if, etc., Caes. B. C. 3, 78;and herewith cf.: rationem consilii mei accipite,
id. ib. 3, 86:ut habere rationem possis, quo loco me convenias, etc.,
that you may calculate, Cic. Fam. 3, 6, 6:semper ita vivamus, ut rationem reddendam nobis arbitremur,
id. Verr. 2, 2, 11, § 28; cf.:nihil est, quod minus ferendum sit, quam rationem ab altero vitae reposcere eum, qui non possit suae reddere,
id. Div. in Caecil. 9, 28;and with this cf.: si gravius quid acciderit, abs te rationem reposcent,
will call you to account, Caes. B. G. 5, 30: clarorum virorum atque magnorum non minus otii, quam negotii rationem exstare oportere, an account must be capable of being given, Cato ap. Cic. Planc. 27, 66:tam otii quam negotii rationem reddere majores censuisse,
Col. 11 fin.: eam condicionem esse imperandi, ut non aliter ratio constet, quam si uni reddatur, that the account is not correct unless, etc., Tac. A. 1, 6 fin.:mirum est quam singulis diebus in urbe ratio aut constet aut constare videatur,
Plin. Ep. 1, 9, 1; 1, 5, 16 et saep.; cf. Just. praef. 5.—Transf.1.Relation, reference, respect to a thing:b.(agricolae) habent rationem cum terra, quae nunquam recusat imperium,
have an account, have to do, have dealings with the earth, Cic. Sen. 15, 51; cf.:ubi ratio cum Orco habetur,
Varr. R. R. 1, 4, 3;for which: ubi sit cum Orco ratio ponenda,
Col. 1, 3, 2:cum omnibus Musis rationem habere cogito,
Cic. Att. 2, 5, 2:cum hac (muliere) aliquid adulescentem hominem habuisse rationis,
id. Cael. 20, 50; cf. id. Verr. 2, 2, 77, § 190. omnes, quibuscum ratio huic aut est aut fuit, assunt, defendunt, id. Quint. 23, 75; cf.. quae ratio tibi cum eo intercesserat?
id. Rosc. Com. 14, 41:pacis vero quae potest esse cum eo ratio, in quo est incredibilis crudelitas, fides nulla?
id. Phil. 4, 6, 14:quod si habenda cum M. Antonii latrocinio pacis ratio fuit, etc.,
id. ib. 12, 7, 17:fontes ad nostrorum annalium rationem veteres, ad ipsorum sane recentes,
in respect to our annals, id. Brut. 13, 49.—Pregn., a respect, regard, concern, consideration, care for a thing (usu. in the connection habere and ducere alicujus rei rationem): ad hanc rationem quoniam maximam vim natura habet, fortuna proximam: utriusque omnino habenda ratio est in deligendo genere vitae, Cic. Off. 1, 33, 120:c.quorum (civium Romanorum) nobis pro vestra sapientia, Quirites, habenda est ratio diligenter,
id. Imp. Pomp. 7, 17:(deos) piorum et impiorum habere rationem,
id. Leg. 2, 7, 15:cujus absentis rationem haberi proximis comitiis populus jussisset,
Caes. B. C. 1, 9; so,absentis,
id. ib. 1, 32; 3, 82 fin.:sauciorum et aegrorum habita ratione,
id. ib. 3, 75:moneret, frumenti rationem esse habendam,
Hirt. B. G. 8, 34;so (al. frumentandi), rationem habere,
Caes. B. G. 7, 75 Oud.; cf. id. ib. 7, 71:alicujus vel dignitatis vel commodi rationem non habere,
Cic. de Or. 2, 4, 17: ut summae rei publicae rationem habeamus, Pompeius ap. Cic. Att. 8, 12, c, 3:alicujus salutis rationem habere,
i. e. to regard, care for, be concerned about, Caes. B. G. 7, 71; so id. B. C. 1, 20:turpissimae fugae rationem habere,
id. ib. 2, 31:ut in ceteris habenda ratio non sui solum sed etiam aliorum, sic, etc.,
Cic. Off. 1, 39, 139:proinde habeat rationem posteritatis et periculi sui,
Caes. B. C. 1, 13:habere nunc se rationem officii pro beneficiis Caesaris,
id. B. G. 5, 27:non ullius rationem sui commodi ducit,
Cic. Rosc. Am. 44, 128:cum hujusce periculi tum ceterorum quoque officiorum et amicitiarum ratio,
id. Clu. 42, 117:omnis hac in re habenda ratio et diligentia est, ut, etc.,
id. Lael. 24, 89; cf.:didici ex tuis litteris, te omnibus in rebus habuisse rationem, ut mihi consuleres,
id. Fam. 3, 5, 1:habeo rationem, quid a populo Romano acceperim,
bring into consideration, consider, id. Verr. 2, 5, 14, § 36:ut habere rationem possis, quo loco me salva lege Cornelia convenias, ego veni, etc.,
id. Fam. 3, 6, 6:neque illud rationis habuisti, eam provinciam ad summam stultitiam nequitiamque venisse,
id. Verr. 2, 5, 15, § 38; cf.:hoc rationis habebant, facere eos nullo modo posse, ut, etc.,
id. ib. 2, 2, 29, e70.—Relation to a thing, i. e.(α).Subject., course, conduct, procedure, mode, manner, method, fashion, plan, etc. (cf. consilium):(β).nunc sic rationem incipissam, hanc instituam astutiam, ut, etc.,
Plaut. Mil. 2, 2, 82; cf. id. ib. 3, 1, 175 sqq.:ubi cenas hodic, si hanc rationem instituis?
Plaut. Stich. 3, 1, 26; id. Truc. 1, 1, 3:tua ratio est, ut secundum binos ludos mihi respondere incipias: mea, ut ante primos ludos comperendinem. Ita fiet, ut tua ista ratio existimetur astuta, meum hoc consilium necessarium,
Cic. Verr. 1, 11, 34; cf.:ratio viaque defensionis,
id. Verr. 2, 5, 1, § 4:itaque in praesentia Pompeii insequendi rationem omittit,
Caes. B. C. 1, 30:mea autem ratio in dicendo haec esse solet, ut, etc.,
Cic. de Or. 2, 72, 292:haec in philosophia ratio contra omnia disserendi,
id. N. D. 1, 5, 11:dicendi,
id. Or. 32, 114; id. de Or. 3, 15, 56; cf.:aliquot ante annis inita ratio est, ut, etc.,
id. Rep. 2, 36, 61:ut, quo primum occurreretur, vix ratio iniri possit,
Caes. B. G. 7, 24:quia reponendarum (tegularum) nemo artifex inire rationem potuerit,
Liv. 42, 3 fin. —In plur.:hoc aditu laudis non mea me voluntas sed meae vitae rationes ab ineunte aetate susceptae prohibuerunt,
plan of life, Cic. Imp. Pomp. 1, 1:de rationibus rerum publicarum aut constituendarum aut tuendarum,
id. Rep. 1, 6, 11.—Object., relation, condition, nature, kind, sort, fashion, way, etc. (cf. modus):(γ).sed ratio ordoque agminis aliter se habebat ac Belgae ad Nervios detulerant,
Caes. B. G. 2, 19; cf.:ut rei militaris ratio atque ordo postulabat,
id. ib. 2, 22; so,rei militaris,
id. ib. 4, 23:ratio atque usus belli,
the art and practice of war, id. ib. 4, 1; id. B. C. 1, 76 fin.; 2, 18; 3, 17 et saep. al.; cf.:novae rationes bellandi,
id. ib. 3, 50:ratio equestris proelii,
id. B. G. 5, 16:quorum operum haec erat ratio, etc.,
id. B. C. 1, 25; cf.: rationem pontis hanc instituit;tigna bina, etc.,
id. B. G. 4, 17:serpit per omnium vitas amicitia, nec ullam aetatis degendae rationem patitur esse expertem sui,
Cic. Lael. 23, 87; cf.:ita ratio comparata est vitae naturaeque nostrae, ut, etc.,
id. ib. 27, 101; id. Ac. 2, 43, 132:civitas (Platonis) non quae possit esse, sed in qua ratio rerum civilium perspici posset,
id. Rep. 2, 30, 52 init.; cf.:reliqui disseruerunt de generibus et de rationibus civitatum,
id. ib. 2, 11, 22;1, 8, 13: quam creberrimis litteris faciam ut tibi nota sit omnis ratio dierum atque itinerum meorum,
id. Fam. 3, 5, 4: quoniam eadem est ratio juris in utroque, id. Rep. 3, 12, 21; cf.:haec eadem ratio est in summa totius Galliae,
Caes. B. G. 6, 11 fin.:ab nostris eadem ratione, qua pridie, resistitur,
id. ib. 5, 40; id. B. C. 3, 100; cf. id. ib. 3, 101:docet, longe alia ratione esse bellum gerendum atque antea sit gestum,
id. B. G. 7, 14:hoc si Romae fieri posset, certe aliqua ratione expugnasset iste,
Cic. Verr. 2, 2, 52, ee130:quid refert, qua me ratione cogatis?
id. Lael. 8, 26:quod fuit illis conandum atque omni ratione efficiendum,
Caes. B. C. 1, 65 fin.; 1, 67 fin.:simili ratione Pompeius in suis castris consedit,
id. ib. 3, 76:auxilium ferri nulla ratione poterat,
id. ib. 1, 70:nec quibus rationibus superare possent, sed quem ad modum uti victoria deberent, cogitabant,
id. ib. 3, 83 fin.; 3, 58; 3, 18 fin. et saep.—With gen. of a subst. in circumlocution for the subst. itself (v. Zumpt, Gram. §2.678): vereor ne oratio mea aliena ab judiciorum ratione esse videatur,
Cic. Verr. 2, 4, 49, ee109:multa autem propter rationem brevitatis praetermittenda,
id. ib. 2, 1, 40, ee103: quantas perturbationes et quantos aestus habet ratio comitiorum?
id. Mur. 17, 35:nihil fallacius ratione tota comitiorum,
id. ib. 17, 36:praedicere tempestatum rationem et praedonum,
id. ib. 2, 4:tota ratio talium largitionum genere vitiosa est,
id. Off. 2, 17, 60.—Pregn., that faculty of the mind which forms the basis of computation and calculation, and hence of mental action in general, i. e. judgment, understanding, reason: duplex est vis animorum atque natura: una pars in appetitu posita est, quae est hormê Graece, quae hominem huc et illuc rapit;b.altera in ratione, quae docet et explanat, quid faciendum, quid fugiendum sit. Ita fit, ut ratio praesit, appetitus obtemperet,
Cic. Off. 1, 28, 101:homo, quod rationis est particeps, per quam consequentia cernit, causas rerum videt earumque progressus et quasi antecessiones non ignorat, similitudines comparat rebusque praesentibus adjungit atque annectit futuras, facile totius vitae cursum videt ad eamque degendam praeparat res necessarias. Eademque natura vi rationis hominem concilia homini et ad orationis et ad vitae societatem, etc.,
id. ib. 1, 4, 11 sq.:haud scio, an melius fuerit, humano generi motum istum celerem cogitationis, acumen, sollertiam, quam rationem vocamus, non dari omnino quam tam munifice et tam large dari, etc.,
id. N. D. 2, 27, 69:lex est ratio summa, insita in natura, quae jubet ea, quae facienda sunt, prohibetque contraria. Eadem ratio, cum est in hominis mente confirmata et confecta, lex est,
id. Leg. 1, 6, 18:ut, quos ratio non posset, eos ad officium religio duceret,
id. N. D. 1, 42, 118:mens et ratio et consilium in senibus est,
id. Sen. 19, 67; cf. Liv. 28, 28:si pudor quaeritur, si probitas, si fides, Mancinus haec attulit, si ratio, consilium, prudentia, Pompeius antistat,
Cic. Rep. 3, 18, 28; cf. id. Quint. 16, 53; and:si ratio et prudentia curas aufert,
Hor. Ep. 1, 11, 25:quibus in rebus temeritas et casus, non ratio nec consilium valet,
Cic. Div. 2, 41, 85; cf.:illa de urbis situ revoces ad rationem quae a Romulo casu aut necessitate facta sunt,
id. Rep. 2, 11, 22; and:moneo ut agentem te ratio ducat, non fortuna,
Liv. 22, 39 fin.: mulier abundat audacia;consilio et ratione deficitur,
Cic. Clu. 65, 184:Ariovistum magis ratione et consilio quam virtute vicisse. Cui rationi contra homines barbaros locus fuisset, etc.,
Caes. B. G. 1, 40: arma amens capio;nec sat rationis in armis,
Verg. A. 2, 314:rationis egens,
id. ib. 8, 299 et saep.:iracundia dissidens a ratione,
Cic. Rep. 1, 38, 60:majora quam hominum ratio consequi possit,
id. ib. 1, 10, 15:quantum ratione provideri poterat,
Caes. B. G. 7, 16 fin.:quantumque in ratione esset, exploratum habuit,
Hirt. B. G. 8, 6 init.:nec majore ratione bellum administrari posse,
Caes. B. C. 7, 21:minari divisoribus ratio non erat,
it was not reasonable, was contrary to reason, Cic. Verr. 1, 9, 24; so, nulla ratio est, with an objectclause, id. Caecin. 5, 15; so,too, minime rationis est,
Col. 3, 5, 3; cf. with dat.:Vitellianus exercitus, cui acquiescere Cremonae ratio fuit,
which, as reason dictated, ought to have rested at Cremona, Tac. H. 3, 22:quod domi te inclusisti, ratione fecisti,
reasonably, sensibly, judiciously, Cic. Att. 12, [p. 1527] 14, 3.—The reasonable cause of a thing, a ground, motive, reason:(β).ratio est causa, quae demonstrat, verum esse id, quod intendimus, brevi subjectione. Rationis confirmatio est ea, quae pluribus argumentis corroborat breviter expositam rationem,
Auct. Her. 2, 18, 28:quid tandem habuit argumenti aut rationis res, quamobrem, etc.,
Cic. Verr. 2, 2, 47, § 115; cf.:nostra confirmare argumentis ac rationibus: deinde contraria refutare,
id. de Or. 2, 19, 80:noverit orator argumentorum et rationum locos,
id. Or. 14, 44 (v. also argumentum):si mei consilii causam rationemque cognoverit,
id. Div. in Caecil. 1, 1; cf.:ad eam sententiam cum reliquis causis haec quoque ratio eos deduxit, quod, etc.,
Caes. B. G. 2, 10 fin.:quam habet rationem, non quaero aequitatis, sed ipsius improbitatis atque impudentiae?... facti, si non bonam, at aliquam rationem afferre,
Cic. Verr. 2, 3, 85, e196; cf.:deinde nihil rationis affert, quamobrem, etc.,
id. Caecin. 33, 96:non deest hoc loco copia rationum, quibus docere velitis, humanas esse formas deorum: primum quod, etc.... deinde quod, etc.... tertiam rationem affertis, quod, etc.,
id. N. D. 1, 27, 76:et quidem, cur sic opinetur, rationem subicit,
id. Div. 2, 50, 104:idcirco minus existimo te nihil nisi summa ratione fecisse,
id. Att. 8, 11, D, §5: nunc non modo agendi rationem nullam habeo, sed ne cogitandi quidem,
id. Fam. 4, 13, 3:rationes in ea disputatione a te collectae vetabant me rei publicae penitus diffidere,
id. Fam. 5, 13, 3; cf. id. Ac. 2, 36, 116:rationibus conquisitis de voluptate et dolore disputandum putant,
id. Fin. 1, 9, 31; cf.:quod cum disputando rationibusque docuisset,
id. Rep. 1, 16, 25:his rationibus tam certis tamque illustribus opponuntur ab his, qui contra disputant primum labores, etc.,
id. ib. 1, 3, 4 et saep.:num parva causa aut prava ratio est?
reason, excuse, Ter. Eun. 3, 5, 27.—In rhet., a showing cause, argument, reasoning in support of a proposition:c.ratio est, quae continet causam, quae si sublata sit, nihil in causa controversiae relinquatur, hoc modo: Orestes si accusetur matricidii, nisi hoc dicat, Jure feci, illa enim patrem meum occiderat, non habet defensionem,
Cic. Inv. 1, 13, 18:ad propositum subjecta ratio, et item in distributis supposita ratio,
id. de Or. 3, 54, 207; cf. Quint. 3, 11, 4; 5, 14, 1; 16; 7, 8, 3.—Reasonableness, reason, propriety, law, rule, order, conformity, etc.:d.in omnibus, quae ratione docentur et via, primum constituendum est, quid quidque sit, etc.,
in a reasonable, regular manner, Cic. Or. 33, 116; cf.:ut ratione et via procedat oratio,
id. Fin. 1, 9, 29:modo et ratione aliquid facere (along with recte atque ordine facere),
id. Quint. 7, 28; cf.:quae res Nec modum habet neque consilium, ratione modoque Tractari non vult,
Hor. S. 2, 3, 266:nihil est, quod ratione et numero moveri possit sine consilio,
Cic. N. D. 2, 16, 43:intervallis imparibus, sed tamen pro rata parte ratione distinctis,
divided proportionally by rule, id. Rep. 6, 18, 18; cf.:ex summis et infimis et mediis interjectis ordinibus ut sonis moderata ratione civitas concinit,
in symmetrical proportion, id. ib. 2, 42, 69:in quo defuit fortasse ratio, sed tamen vincit ipsa rerum publicarum natura saepe rationem,
order, system, id. ib. 2, 33, 57;5, 5, 7: declinatio si cum ratione fiet,
reasonably, id. Tusc. 4, 6, 13:ratio et distributio,
a reasonable division, Q. Cic. Pet. Cons. 1, 1.—A theory, doctrine, or system based upon reason; science, and (less freq.), subject., knowledge:e.erat enim tunc haec nova et ignota ratio, solem lunae oppositum solere deficere,
Cic. Rep. 1, 16, 25; cf.:nova et a nobis inventa ratio,
id. ib. 1, 8, 13;2, 39, 66: si animum contulisti in istam rationem et quasi artem,
id. ib. 1, 23, 37; cf.:omnes tacito quodam sensu sine ulla arte aut ratione, quae sint in artibus ac rationibus recta ac prava dijudicant,
id. de Or. 3, 50, 195; id. Brut. 74, 258:continet enim totam hanc quaestionem ea ratio, quae est de natura deorum,
id. Div. 1, 51, 117:Epicuri ratio, quae plerisque notissima est,
doctrine, system, philosophy, id. Fin. 1, 5, 13; cf.:Stoicorum ratio disciplinaque,
id. Off. 3, 4, 20:Cynicorum ratio,
id. ib. 1, 41, 148; so id. Fin. 3, 20, 68: ratio vivendi... ratio civilis et disciplina populorum, the art of living... statesmanship, id. Rep. 3, 3, 4; cf.:etiamsi cui videbitur illa in optimis studiis et artibus quieta vitae ratio beatior, haec civilis laudabilior est certe et illustrior,
id. ib. 3, 3, 4:improba navigii ratio tum caeca jacebat,
Lucr. 5, 1004: saltationis ac musicae rationis studiosi, Col. prooem. e3 al.—Subject., knowledge:si qua (est in me) exercitatio dicendi aut si hujus rei ratio aliqua, ab optimarum artium studiis ac disciplina profecta,
Cic. Arch. 1, 1.—A view or opinion resting upon reasonable grounds:f.mea sic est ratio,
Ter. Ad. 1, 1, 43; cf.:inventus est nemo, cujus non haec et sententia esset et oratio, non esse metuendum, etc.... Haec cum omnes sentirent et cum in eam rationem pro suo quisque sensu ac dolore loqueretur,
Cic. Verr. 2, 1, 27, § 68 sq.; and with this cf. id. Att. 1, 11, 1:cujus ratio etsi non valuit,
Nep. Milt. 3, 6 (just before: hujus cum sententiam plurimi essent secuti).—In philos. lang., a production of proof, argumentation, reasoning: (Epicurus) tollit definitiones; nihil de dividendo ac partiendo docet;non, quo modo efficiatur concludaturque ratio, tradit,
Cic. Fin. 1, 7, 22; cf. id. Div. 2, 10, 25; id. de Or. 2, 38, 158:ratio ipsa coget, et ex aeternitate quaedam esse vera et ea non esse nexa causis aeternis, etc.,
id. Fat. 16, 38; cf.:ergo, ubi tyrannus est, ibi non vitiosam ut heri dicebam, sed, ut nunc ratio cogit, dicendum est, plane nullam esse rem publicam,
id. Rep. 3, 31, 43. -
19 nihil
nihil (zsgz. nīl), n. indecl. (aus nihilum), nichts, I) subst.: A) nichts, n. loqui, Cic.: n. agere, Cic.: in einem Vergleiche auf eine Person bezogen, victor, quo n. erat moderatius, Cic.: vir nihil minus quam ad bella natus, zu nichts weniger als usw., Liv. epit. – mit Genet. eines Subst. od. eines subst. gebrauchten Adi. gen. neutr. der zweiten Dekl., n. rerum humanarum, Cic.: n. mali, Cic.: nihil veri, nihil sancti, kein Wahrheitsgefühl, kein Sinn für Recht, Liv.: doch stehen die Adii. der zweiten Dekl. nicht selten auch, wie die der dritten, in gleichem Kasus dabei, n. honestum, n. forte, Cic. – mit ex u. Abl., quosdam ex debito aliquantum, quosdam nihil reposuisse, Plin. ep. – Besondere Wendungen u. Verbindungen: a) nihil agere, s. agono. II, B, 2, a u. b (Bd. 1. S. 267). – b) n. mihi est cum alqo, ich habe mit einem nichts zu schaffen, Ter. u. Ov. – c) n. est, cur, quamobrem, quod, es ist kein Grund vorhanden, warum od. daß, n. est, cur gestias, Cic.: n. est, quod extimescas, Cic.: so auch n. est, ut, Cic. – d) n. ad me attinet, es geht mich nichts an, Ter.: auch ohne attinet, zB. n. ad te! Ter.: n. ad nos, Cic.: so auch n. ad rem, es tut nichts zur Sache, Cic.: doch auch n. ad alqm, nichts gegen einen, nichts in Vergleich mit einem, Cic. – e) n. non, alles mögliche, alles ohne Ausnahme, nihil non efficere posse, Nep.: n. mali non inest, alles mögliche Böse, Cic.: aber non n., etwas, einiges, Cic.: u. mit Genet., non nihil temporis, einige Zeit, Nep.: haud n., Ter. – f) n. nisi, nichts als, Ter. u. Cic.: n. aliud nisi, nichts anderes als, Cic.: n. aliud quam, n. praeterquam, nur, bloß, Liv. – g) si n. aliud, wenn's auch sonst nichts wäre, Liv.; s. Weißenb. Liv. 3, 19, 6. – h) nihil... quin, quo minus, zB. nihil agis, quin ego audiam, Cic.: n. praetermisi, quin avocarem, ihn abzuhalten, Cic.: n. moror, quo minus abeam, Liv.: n. facere oportet, quo minus quidquid est puris excedat, man muß alles anwenden, um allem vorhandenen Eiter den Ausfluß zu verschaffen, Cels. – i) nihil nimis = ουδὲν ἄγαν, halte Maß, Ter. heaut. 519. – k) aut nihil aut paulo, nichts oder wenig (griech. ὀλίγον ἤ ουδέν), aut nihil aut paulo cui tum concedere digna, Catull. 68, 131. – B) prägn., ein Nichts, n. esse, so viel od. so gut wie nichts sein, nichts bedeuten, nichts vermögen, Cic., nichts zu bedeuten haben (v. Unerheblichem), Ter. u. Sen. (s. Wagner Ter. heaut. 309): nec n. est, nec omnia haec sunt, es ist zwar etwas, aber nicht alles an dem, Ter.: alqm n. putare, für nichts halten, gering schätzen, Cic.: n. hominis est, es ist nichts an dem Manne, Cic.: n. est, damit ist's vorbei, Ter.; od. damit ist es nichts, es ist vergeblich, zwecklos, Komik. u. Hor.; auch m. folg. Infin., Plaut. (s. Brix Plaut. capt. 341): n. dicunt, sie sagen nichts = nichts Haltbares, Cic. – II) adi. nur in den Verbindungen: n. quicquam, Cic., od. n. unum, Liv., ein verstärktes nihil: auch n. negotium (st. nullum neg.), Symm. – III) adv. (als Acc.) 1) in nichts, gar nicht, n. cedimus Graeciae, Cic.: beneficio n. utitur, Cic.: n. opus est, Ter.: so auch non nihil, einigermaßen, Cic. – 2) aus keinem Grunde, aus keiner Ursache, nihil nisi, Cic.: nihil aliud quam, aus keiner anderen Ursache, Liv. – 3) um nichts, umsonst, vergeblich, Plaut. – zsgz. Form nīl, Hor. u.a. Dichter (in der klassischen Prosa zweifelhaft). Bei Plautus u. Ovid auch nĭhīl gemessen, s. Lachm. Lucr. 1, 159. p. 27 sq.
-
20 nihil
nihil (zsgz. nīl), n. indecl. (aus nihilum), nichts, I) subst.: A) nichts, n. loqui, Cic.: n. agere, Cic.: in einem Vergleiche auf eine Person bezogen, victor, quo n. erat moderatius, Cic.: vir nihil minus quam ad bella natus, zu nichts weniger als usw., Liv. epit. – mit Genet. eines Subst. od. eines subst. gebrauchten Adi. gen. neutr. der zweiten Dekl., n. rerum humanarum, Cic.: n. mali, Cic.: nihil veri, nihil sancti, kein Wahrheitsgefühl, kein Sinn für Recht, Liv.: doch stehen die Adii. der zweiten Dekl. nicht selten auch, wie die der dritten, in gleichem Kasus dabei, n. honestum, n. forte, Cic. – mit ex u. Abl., quosdam ex debito aliquantum, quosdam nihil reposuisse, Plin. ep. – Besondere Wendungen u. Verbindungen: a) nihil agere, s. ago no. II, B, 2, a u. b (Bd. 1. S. 267). – b) n. mihi est cum alqo, ich habe mit einem nichts zu schaffen, Ter. u. Ov. – c) n. est, cur, quamobrem, quod, es ist kein Grund vorhanden, warum od. daß, n. est, cur gestias, Cic.: n. est, quod extimescas, Cic.: so auch n. est, ut, Cic. – d) n. ad me attinet, es geht mich nichts an, Ter.: auch ohne attinet, zB. n. ad te! Ter.: n. ad nos, Cic.: so auch n. ad rem, es tut nichts zur Sache, Cic.: doch auch n. ad alqm, nichts gegen einen, nichts in Vergleich mit einem, Cic. – e) n. non, alles mögliche, alles ohne Ausnahme, nihil non efficere posse, Nep.: n. mali non inest, alles mögliche————Böse, Cic.: aber non n., etwas, einiges, Cic.: u. mit Genet., non nihil temporis, einige Zeit, Nep.: haud n., Ter. – f) n. nisi, nichts als, Ter. u. Cic.: n. aliud nisi, nichts anderes als, Cic.: n. aliud quam, n. praeterquam, nur, bloß, Liv. – g) si n. aliud, wenn's auch sonst nichts wäre, Liv.; s. Weißenb. Liv. 3, 19, 6. – h) nihil... quin, quo minus, zB. nihil agis, quin ego audiam, Cic.: n. praetermisi, quin avocarem, ihn abzuhalten, Cic.: n. moror, quo minus abeam, Liv.: n. facere oportet, quo minus quidquid est puris excedat, man muß alles anwenden, um allem vorhandenen Eiter den Ausfluß zu verschaffen, Cels. – i) nihil nimis = ουδὲν ἄγαν, halte Maß, Ter. heaut. 519. – k) aut nihil aut paulo, nichts oder wenig (griech. ὀλίγον ἤ ουδέν), aut nihil aut paulo cui tum concedere digna, Catull. 68, 131. – B) prägn., ein Nichts, n. esse, so viel od. so gut wie nichts sein, nichts bedeuten, nichts vermögen, Cic., nichts zu bedeuten haben (v. Unerheblichem), Ter. u. Sen. (s. Wagner Ter. heaut. 309): nec n. est, nec omnia haec sunt, es ist zwar etwas, aber nicht alles an dem, Ter.: alqm n. putare, für nichts halten, gering schätzen, Cic.: n. hominis est, es ist nichts an dem Manne, Cic.: n. est, damit ist's vorbei, Ter.; od. damit ist es nichts, es ist vergeblich, zwecklos, Komik. u. Hor.; auch m. folg. Infin., Plaut. (s. Brix Plaut. capt. 341): n. dicunt, sie sagen nichts = nichts Haltbares, Cic. – II) adi. nur————in den Verbindungen: n. quicquam, Cic., od. n. unum, Liv., ein verstärktes nihil: auch n. negotium (st. nullum neg.), Symm. – III) adv. (als Acc.) 1) in nichts, gar nicht, n. cedimus Graeciae, Cic.: beneficio n. utitur, Cic.: n. opus est, Ter.: so auch non nihil, einigermaßen, Cic. – 2) aus keinem Grunde, aus keiner Ursache, nihil nisi, Cic.: nihil aliud quam, aus keiner anderen Ursache, Liv. – 3) um nichts, umsonst, vergeblich, Plaut. – zsgz. Form nīl, Hor. u.a. Dichter (in der klassischen Prosa zweifelhaft). Bei Plautus u. Ovid auch nĭhīl gemessen, s. Lachm. Lucr. 1, 159. p. 27 sq.
См. также в других словарях:
quod attinet ad jus civile, servi pro nullis habentur, non tamen et jure naturali, quia, quod ad jus naturale attinet, omnes homines aequales sunt — /kwod aetanat aed jas sivaliy, sarvay prow nalas habentar, non taeman et juriy naetyareylay, kwaya, kwod aed jas naetyareyliy aetanat, omniyz homaniyz iykweyliyz sant/ So far as the civil law is concerned, slaves are not reckoned as persons, but… … Black's law dictionary
Quod attinet ad jus civile, servi pro nullis habentur non tamen et jure naturali, quia quod ad jus naturale attinet, onmes homines; aequali sunt — (Civil law.) As it pertains to the civil law, slaves are regarded as nobodies, not so, however, by natural law for as pertains to natural law, all men are equal … Ballentine's law dictionary
quod ad jus naturale attinet omnes homines aequales sunt — /kwod aed jas naetyareyliy aetanat omniyz homaniyz iykweyliyz sant/ All men are equal as far as the natural law is concerned … Black's law dictionary
Quod ad jus naturale attinet, omnes homines aequales sunt — (Civil law.) It holds good, according to natural law, that all men are equal … Ballentine's law dictionary
NILUS — I. NILUS Aegypti Episcopus exustus, sub Diocletiano. Vide Lactantium, l. 5. c. 11: II. NILUS Africae fluv. celeberrimus, ut Asiae Ganges, et Indus, atque Europae Danubius. Plurima eius ab antiquis perhibentur, et celebrantur nomina. Nam et… … Hofmann J. Lexicon universale
CANONES Conciliorum — dicti sunt Isidoro, Origin. l. 6. c. 16. aliisque, decreta corum, uti supra dictum, in voce Canon: quod instar regulae secundariae (primaria enim S. Scriptura est) Christianis essent et recte credendi vivendique ipsis normam praeberent. Et quidem … Hofmann J. Lexicon universale
SARDINIA — insul. et regnum in mari Ligustico, a variis habitata populis, tandem a Poenis occupata est, quibus tamen illam Romani eripuerunt. A Saracenis postmodum capta, inde a Pipino eiectis, A. C. 809. diu Pisanis et Genuensibus contentionis argumentum… … Hofmann J. Lexicon universale
ITALIA — I. ITALIA apud vetustissimos Scriptores, Brutiorum proprie regio est, quam Phoenices dixêre Itariam, quasi Piceariam, propter picis copiam praestantiamque, ut Bochart, erudite demonstrat. Vide eum Parte prior. l. 2. c. 26. ut et quae dicta suo… … Hofmann J. Lexicon universale
SERVI — vetustum nomen, et a Noahi usque temporibus deductum, sacra Biblia testantur, Gen. c. 9. v. 25. Maledictus Chanaan, servus servorum erit, fratribus suis. Quod expressit eleganter Alcimus Avitus l. 4. Primum inde repertium Servitii nomen: cuncti… … Hofmann J. Lexicon universale
BALNEUM — I. BALNEUM Ordo militaris in Anglia a Richardo II institutus, qui illorum 4. esse voluit. Henricus IV. autem ad 46. numerum extendit. Illorum insigne tres coronae auteae, in campo caeruleo, cum lemmate, Tres in uno. Quôtres virtutes Theolog.… … Hofmann J. Lexicon universale
TEMPLA — loca dicuntur publica, im Dei honorem erecta, eiusque cultui destinata. Alias Sacrae Aedes, Fana, Delubra, Basilicae, etc. quae tamen voces, rem accuratius pensiculanti, non unum idemque penitus designant. Clemens, cui Eusebius astipulatur, non… … Hofmann J. Lexicon universale
